محدودیت های سر و شانه ها

10 مورد از رایج ترین مصدومیت و آسیب های ورزشی

خواه یک ورزشکار حرفه ای باشید یا تنها آخر هفته ها را برای ورزش کردن انتخاب کنید، همیشه احتمال مصدومیت و آسیب های ورزشی برای شما وجود دارد.

متاسفانه وقتی آسیب ها پیش می آیند پی بردن به اینکه دقیقا چه اتفاقی برایمان افتاده و چطور باید آن را درمان کنیم کار بسیار دشواری است.

فیزیوتراپیست های ما در کلینیک فیزیوتراپی یادمان، آسیب های ورزشی را از نادر ترین تا رایج ترین دسته بندی می کند، به همراه دلایل رخ دادن آنها، روش درمان و استراتژی های برای توانبخشی و بهبود این آسیب ها.

آسیب های رایج ورزشی

10. کشیدگی عضله ران

عضله های ران در بخش بالا سمت راست ران پا قرار دارند.

کار اصلی این عضله بلند کردن زانوی شما به طرف بدنتان است، همچنین کمک به حرکت دادن یک پا به سمت و یا به دور از پای دیگری از کاربردهای این عضلات هستند.

عضلان ران پا در افرادی که زمان زیادی را در محل کار خود صرف نشستن می کنند یا آن دسته افرادی که شیوه نشستن نامناسبی دارند می توانند بسیار ضعیف باشند.

آسیب های ورزشی برای این دسته از افراد می تواند به دلیل دویدن های سرعتی، دویدن سراشیبی و انجام دادن فعالیت هایی که ناگهانی باشند و چرخش های سریع داشته باشند رخ بدهد.

متخصص فیزیوتراپی ما می گوید: “نشانه های رایج برای آسیب از کشش عضله ران شامل احساس درد بهنگام بلند کردن پا، برای مثال بالا رفتن از پله ها یا سوار شدن و پیاده شدن از اتومبیل، از جمله حس درد در زمان انجام تحرکات ناگهانی و سنگین هستند.

همچنین کسی که دچار این مصدومیت شده است در بخش بالایی ران و کشاله ران خود شاهد وجود کبودی خواهد بود.”

بهترین روش برای درمان این نوع مصدومیت در 48 تا 72 ساعت آغازین، استراحت کردن و استفاده از کمپرس یخ است.

پس از سه روز نخستین از روند ریکاوری کردن، ورزشکار آسیب دیده می تواند از روش گرما دادن و انجام دادن حرکات آهسته و نرمش های آرام این روند را ادامه دهد.

اگر پس از دو هفته درد، نشانه ها و محدودیت حرکتی آسیب های ورزشی از بین نرفت، برای کنترل تورم و درد، فرد مصدوم باید به یک فیزیوتراپیست مراجعه کند و با گرفتن یک سری تمرینات مخصوص عضله ران، قدرت عضله ها و محدودیت های حرکتی خود را درمان کند.

9. کشیدگی یا پارگی رباط صلیبی قدامی

ACL ، رباط صلیبی قدامی ، یکی از مهمترین رباط های تثبیت کننده زانو است.

یکی از رایج ترین دلیل های بروز این نوع مصدومیت برای ورزشکاران کاهش دادن سرعت، چرخش ناگهانی و تغییر مسیر است.

معمولا در زمان بروز این مصدومیت، رباط های داخلی زانو پاره می شوند. که آن را به یک مصدومیت وخیم تبدیل می کند.

شکایت از بی ثباتی وعدم تعادل به هنگام راه رفتن یا چرخیدن، و همچنین افزایش تورم در زانو از علائم متداول پارگی ACL است.

یک کشیدگی یا پارگی جزئی ACL بر اثر آسیب های ورزشی بدون انجام جراحی با استفاده از استراحت و کمپرس یخ قابل درمان است. زیرا بافت زخم به بهبود رباط کمک می کند و عملکرد زانو متعادل می شود.

یک پارگی رباط شدید تنها با اعمال جراحی و چند ماه ریکاوری به همراه جلسات سنگین فیزیوتراپی قابل درمان است. تا ورزشکار بتواند دوباره به حالت اولیه خود بازگردد.

8. ضربه مغزی

ضربه مغزی را میتوان با عنوان آسیب مغزی نیز تعریف کرد. این اتفاق بنا به وارد شدن ضربه به سر که سبب لرزیدن یا تکان خوردن مغز شود اتفاق می افتد.

ضربه های مغزی آسیب هایی هستند که به هیچ وجه نباید کم اهمیت شمرده شوند.

یک ورزشکار که دچار چنین آسیبی می شود باید به سرعت به یک مربی ورزشی حرفه ای یا یک فیزیوتراپیست که در زمینه آسیب های مغزی آموزش های لازم را دیده باشد مراجعه کند.

نشانه ها و علائم ضربه مغزی شامل:

• سردرد
• پریشانی (گیجی)
• سرگیجه
• حالت تهوع یا استفراغ
• لکنت زبان
• حساسیت به نور
• تأخیر در پاسخ به سوالات

فیزیوتراپیست کلینیک فیزیوتراپی یادمان می گوید:
“ورزشکارانی که دچار این مصدومیت می شوند تحت هیچ شرایطی قبل از تاییدیه رفتن از یک پزشک مجرب در زیمنه آسیب های مغزی محدودیت های سر و شانه ها نباید به انجام فعالیت های ورزشی خود بازگردند.”

راه های درمانی رایج برای آسیب های مغزی:

استراحت. کاهش دادن فعالیت هایی که لازمه آن ها فشار فیزیکی و مغزی سنگین است. و به آرامی افزایش دادن فعالیت های فیزیکی ، تا زمانی که علائم برطف شده و دیگر بازنگردند.

7. کشیدگی کشاله ران

عضلات کشاله ران از بخش داخلی و بالای ران تا پایین ترین بخش ران که بالای زانو قرار دارد وجود دارند.

عضلات ران، پاها را به یکدیگر نزدیک می کنند. و اغلب بنا به عدم وجود انعطاف پذیری و حرکات کنار هم اتفاق می افتند.

ورزشکار آسیب دیده ممکن است در انجام فعالیت ها و حرکات افقی متوجه دشواری هایی شود. مثلا پس از آسیب های ورزشی برای سوار شدن یا پیاده شدن از ماشین، همچنین شامل وجود کبودی هایی در بخش داخلی ران می شود.

روش های درمانی کشیدگی کشاله ران عبارتنداز:

استراحت کردن، کمپرس یخ به مدت 15 تا 20 دقیقه طی 72 ساعت آغازین بروز این مصدومیت که باید اعمال شوند.

بعد از سه روز ابتدایی، ورزشکار می تواند از روش گرما دادن به مدت 15 تا 20 دقیقه استفاده کند. و در پی ان حرکات کششی به شکل آهسته و مناسب با پای خود انجام دهد. برای مثال با دراز کشیدن به روی زمین و باز و بسته کردن پاها به دو طرف. (همان حرکتی که برای ساختن شکل پروانه بر روی برف انجام می شود).

6. تورم ساق پا

ورزشکارانی که دچار این مصدومیت و آسیب می شوند از احساس درد در ناحیه درشت نی یا بخش انتهایی استخوان پای خود شکایت می کنند.

برآمدگی یا تورم ساق پا یکی از آسیب های ورزشی است که در ورزشکارانی رخ می دهد که فعالیت های ورزشی آن ها شامل مقدار زیادی دویدن، مانند فوتبالیست ها و دونده ها، می شود.

ورزشکاران معمولا در آغاز فصل ورزشی خود دچار این مصدومیت می شوند. دلیل آن افزایش فعالیت های ورزشی و پیمودن مسافت های زیاد است.

بهترین روش برای درمان مصدومیت تورم ساق پا شامل کمپرس یخ، استراحت و افزایش تدریجی تحرکات فیزیکی می شود.

خریدن کفش هایی که در قسمت قوس پا دارای پشتیبانی بهتری هستند نیز می تواند در درمان درد و این برآمدگی کمک شایانی کند.

5. گرفتگی سیاتیک

درد سیاتیک درد پشت است که تا بخش پایینی پشت و پاها و حتی تا پنجه پا نیز می رود. این درد شدی می تواند با بی حسی، احساس سوزش در بخش های پایینی پا همراه باشد.

گرفتگی سیاتیک یکی از آسیب های ورزشی است که در آن دسته از ورزشکارانی دیده می شود که بدن آن ها در موقعیت افقی زیادی قرار دارد. مانند موقعیت بدن دوچرخه سواران، یا آن دسته از ورزشکارانی که در ورزش خود چرخش های بدنی زیادی، مانند گلفبازان، را تجربه میکنند.

درد پشت و درد تابشی ممکن است به واسطه بیرون زدگی یک دیسک و پیچیدگی یک عصب به وجود بیاید.

گاهی با استراحت، انجام حرکات کششی، همسترینگ و دراز کشیدن به روی شکم می تواند در کاهش میزان این درد کمک کند.

اگر درد، بی حسی و درد تابشی بیشتر از دو هفته ثابت بماند، ورزشکار آسیب دیده باید با مراجعه به یک پزشک یا فیزیوتراپیست این درد ها و علائم را کاهش دهد.

4. کشیدگی از ناحیه همسترینگ

عضله همسترینگ در بخش پشتی ران پا قرار دارد.

متاسفانه ماهیچه همسترینگ می توانند گرفته شوند و بسیار مستعد به کشیدگی هستند.

فقدان تمرینات کششی یا انجام تمرینات کششی به صورت نادرست می تواند دلیل بروز این مصدومیت شود.

اغلب یک ورزشکار که دچار مصدومیت همسترینگ شده است در ناحیه پشت ران و یا زانو شاهد کبودی هایی خواهد بود.

استراحت کردن و اعمال کمپرس یخ می تواند تکنیک های مناسبی برای درمان این آسیب دیدگی باشند. و در پی آن ها باید حرکات کششی به صورت آهسته انجام شوند.

اگر درد بیشتر از دو هفته ماندگاری داشت، این ورزشکار می تواند از فیزیوتراپی استفاده کند. تا از سونوگرافی یا روش های دیگر برای بهبودی عضله کشیده استفاده کند.

3. مصدومیت آرنج تنیس باز یا گلفباز

این مصدومیت زمانی رخ می دهد که ورزشکار به میزان زیادی فعالیت چنگ زدن، محکم گرفتن وسیله ای (مثل راکت تنیس یا چوب گلف) انجام دهند.

این آسیب ورزشی را می توان به علت استفاده بیش از حد دانست. که به آن اپی کندیلیت (مصدومیت آرنج تنیس باز) خارجی یا داخلی نیز گفته می شود.

انجام حرکت خاصی به صورت پر تکرار ممکن است باعث ایجاد التهاب در تاندن های ساعد شود. و هرگونه حرکت در آرنج را با درد شدیدی همراه کند.

ورزشکاران اغلب از فقدان قدرت در بستن دست ها و گرفتن اشیاء شکایت می کنند.

روش های درمانی برای مصدومیت آرنج تنیس باز یا آرنج گلفباز، استفاده از کمپرس یخ و استراحت کردن است.

پزشکان در چنین مواردی معمولا داروهای ضد التهاب تجویز می کنند. یا گاهی بستن دست را برای فرد آسیب دیده تجویز می کنند.

با استفاده از تکنیک های کششی می توان روند توانبخشی را پیگیری کرد. و همچنین با استفاده از کمک یک فیزیوتراپیست یا مرربی ورزشی حرفه ای نیز می توان کاری کرد تا ورزشکار زودتر سلامتی خود را به دست آورد. و به ورزش حرفه ای خود ادامه دهد.

2. مصدومیت شانه (کتف) – آسیب های ورزشی

آسیب های شانه شامل تعداد زیادی از صدمات می شوند که از آن ها می توان به در رفتگی، کشیدگی و پارگی عضلات و از بین رفتن تاندون اشاره کرد.

فیزیوتراپیست می گوید:

“مفصل شانه ضعیف ترین مفصلی است که در بدن وجود دارد. و در انجام فعالیت های ورزشی بیشتر از هر بخش دیگری از بدن در معرض آسیب دیدگی قرار دارد.

بسیاری از مصدومیت هایی که برای شانه های ورزشکاران پیش می آید یا برآمده از عدم انعطاف پذیری، قدرت و یا تعادل هستند.”

روند درمانی آسیب دیدگی های شانه را می توان با استفاده از کمپرس یخ و استراحت برای آرام شدن درد و از بین رفتن تورم شروع کرد.

هر نوع دردی که بیشتر از دو هفته ماندگاری داشت باید توسط یک فیزیوتراپیست ماهر ارزیابی شود.

1. سندروم پاتلوفمورال – آسیب های ورزشی

شمار زیادی از مصدومیت های ورزشی شامل پایین تنه، مخصوصاً مصدومیت زانو می شود. یکی از رایج ترین مصدومیت های زانو سندروم پاتلوفمورال نام دارد.

این مصدومیت می تواند با سر خوردن و افتادن روی زانو، تورم مفصل زانو و عدم تعادل زانو رخ بدهد.

سر زانو، یا همان کاسه زانو باید در شیار انتهایی استخوان ران حرکت کند.

گاهی اوقات ، افتادن روی زانو می تواند باعث تورم شود. و منجر به عدم تعادل عضلات دو عضله اصلی شود. که به ردیابی مناسب کشکک زانو در شیار کمک می کند.

این عدم تعادل در عضلات می تواند باعث تورم بیشتر و ایجاد مشکلات بدتر در وضعیت ردیابی کشکک زانو شود.

استراحت کردن و استفاده از کمپرس یخ می تواند درد این مصدومیت و تورم آن را کاهش دهد.

اگر درد زانو و اختلال در کارایی زانو بیشتر از دو هفته طول بکشد، باید با مراجعه کردن به یک فیزیوتراپیست به روند درمان و تمرینات ورزشی کمک کرد.

اگر با آسیب های ورزشی مواجه شده اید و یا در هنگام ورزش عضلات و یا مفاصل شما درد شدید را به وجود می آورند حتما با یک متخصص ارتوپدی و یا متخصص فیزیوتراپی مشورت کنید.

ما در کلینیک یادمان علاوه بهره گیری از متخصصین ارتوپدی، تیم فیزیوتراپی متخصص و قوی را داریم که می تواند در شناسایی و درمان آسیب های ورزشی و دردهای عضلانی به شما کمک کنند.

کلینیک یادمان در شهرک غرب و محدوده سعادت آباد واقع شده است. برای دریافت نوبت با شماره های 02188088541 – 02188074196 تماس بگیرید.

محدودیت های سر و شانه ها

برآمدگی جلوی ترقوه

آسیب های زانو

برآمدگی جلوی ترقوه نگران کننده نیست

مشاهده یک برآمدگی در جلو و بالای سینه در محل اتصال ترقوه به جناغ عارضه ای نگران کننده نیست.

بسیاری از افراد با مشاهده برآمدگی جلوی ترقوه، با تصور تشکیل یک غده، دچار نگرانی شدیدی می شوند که در اغلب موارد این نگرانی بی مورد است.

استخوان ترقوه به وسیله رشته‌ هایی که همان رباط ها هستند به استخوان جناغ سینه متصل است.

در صورتی که این رباط‌ ها به دلایلی دچار کشیدگی بیش از حد شوند دچار التهاب شده و سبب تورم مفصل می شود.

این مفصل محل اتصال اندام فوقانی به تنه است و به همین علت در اثر فعالیت‌ های شدید اندام‌های فوقانی، نیروی زیادی به آن وارد شده که این امر زمینه آسیب پذیری آن را فراهم می آورد.

کشیده شدن دست یا افتادن روی دست‌ ها می‌ تواند موجب بروز التهاب این مفصل در حین فعالیت‌ های ورزشی بوده و سبب ایجاد برآمدگی جلوی ترقوه شود.

خوابیدن روی یک شانه به مدت طولانی، ساییدگی غضروف این مفصل، تصادفات رانندگی و … نیز می توانند سبب آسیب این مفصل شوند.

شروع ناگهانی درد و تورم که با حرکات بازو و انجام فعالیت هایی همچون بالا بردن دست برای شانه زدن و لباس پوشیدن تشدید می شود از مهم ترین علائم آسیب این مفصل هستند.

بلند کردن و حمل اجسام سنگین، سرفه و عطسه و خوابیدن روی سمت مبتلا نیز می‌ تواند موجب تشدید درد و تورم شود.

احساس ساییدگی و شنیده شدن صدا از مفصل حین حرکات شانه نیز از دیگر علائم شایع این عارضه هستند.

برآمدگی جلوی ترقوه

ممکن است وارد شدن ضربات به این مفصل سبب جابه‌جایی استخوان‌ ها و حرکت دادن سر استخوان ترقوه به جلو یا پایین شود.

این وضعیت سبب بروز درد و محدودیت حرکتی در شانه و جناغ سینه می‌شود.

متخصص فیزیوتراپی (فیزیوتراپیست) با ارزیابی شرایط بیمار و بسته به شدت آسیب راهکارهای مناسب درمانی را ارائه می دهد.

فیزیوتراپیست با استفاده از یک باند شانه را برای چند روز از گردن آویزان می‌کند تا بی حرکتی و استراحت مفصل به بهبود آسیب ایجاد شده کمک کند.

قرار دادن کمپرس یخ در محل درد نیز می تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.

در صورتی که درد شدید مانع از انجام فعالیت می شود استفاده از داروهای مسکن توصیه می شود.

نوارهای درمانی کینزیوتیپ نیز می تواند به تسکین درد کمک کند.

فیزیوتراپیست تمرینات ورزش مخصوصی را برای بیمار تنظیم می کند.

آویزان کردن دست و حرکت آرام و چرخشی (تمرین پاندولی) بسیار کمک کننده است.

فیزیوتراپیست پس از طی مراحل حاد بیمار و کاهش درد بیمار از تکنیک های درمان دستی و منوال تراپی برای کشش کپسول مفصلی بمنظور اصلاح محل قرار گیری سر استخوان ترقوه در مفصل استفاده می کند.
در نتیجه این تکنیک ها تورم و بدشکلی مفصل به مرور بهبود می یابد.

انجام تمرینات مخصوصی که فیزیوتراپیست محدودیت های سر و شانه ها به بیمار آموزش می دهد تا در منزل آن ها را انجام دهد در تثبیت‌ وضعیت اصلاح شده ضروری است.
در صورتی که این تمرینات بطور منظم پیگیری و انجام نگیرند ممکن است علائم بیمار عود کند.
انجام نشدن این تمرینات و ضعف عضلات ثبات‌دهنده این مفصل، مجددا علائم بروز می‌یابند و با کوچک‌ترین فعالیتی خصوصا در شانه‌ها درد و تورم و محدودیت حرکتی عود می‌کنند.

عقب دادن کتف‌ها در حالت ایستاده از مهم‌ترین تمریناتی است که می‌ تواند موجب افزایش ثبات در این مفصل شود.
برای انجام این تمرین فیزیوتراپیست از بیمار می‌خواهد در حالتی که دست‌ ها در کنار بدن قرار داده، کتف‌ها را به سمت عقب برده و از پشت به هم نزدیک کرده و پس از چند ثانیه رها کند.

يك متخصص فيزيوتراپي: ضعف عضلات مهمترين علت گردن درد است ورزش بهترين روش تقويت عضلات گردن است

عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز گفت: كارمندان و افرادي كه در طول روز سر را به سمت پايين نگه‌ مي‌دارند در معرض ابتلا به گردن‌درد و آرتروز گردن قرار دارند و بايد عضلات گردن را تقويت كنند.

دكتر شاهين گوهرپي در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعي خبرگزاري ايسنا _منطقه خوزستان_ اظهار داشت: گردن‌درد به دلايل مختلف مانند اسپاسم عضلاني، آرتروز و يا ديسك گردن ايجاد مي‌شود و ممكن است در هر سني به وجود آيد.

وي افزود: فعاليت‌هاي ورزشي سنگين و همراه با چرخش مهمترين علت گردن‌درد در دوران نوجواني و جواني است.

گوهرپي تصريح كرد: انجام حركات ورزشي سنگين و همراه با چرخش موجب اعمال فشار بر مهره‌هاي گردن و اسپاسم عضلات مي شود و به جوانان و نوجوانان توصيه مي‌شود از بلند كردن وزنه‌هاي سنگين و قراردادن آنها بر روي شانه‌هاي خودداري مي‌كنند.

وي خاطرنشان كرد: آرتروز مهمترين علت گردن‌درد در دوران ميان‌سالي است كه موجب احساس درد در ناحيه گردن و اندام فوقاني مي‌شود.

اين متخصص فيزيوتراپي بيان كرد: ديسك در مهره‌‌هاي گردن از ديگر دلايل گردن‌درد است كه امكان بروز آن در هر سني وجود دارد. درد ناشي از ديسك همراه با احساس كرفتي و سوزش است و تا دست‌ها كشيده مي‌شود.

عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز اظهار داشت: علت احساس سرگيجه و درد در ناحيه پس سر در صورتي كه نتيجه تست‌هاي عصبي منفي باشد، ضعف عضلات است كه اين مساله قابل درمان است.

گوهرپي گفت: بيشتر افرادي كه پشت ميزنشين هستند، مانند كارمندان از ضعف عضلات ناحيه گردن رنج مي‌برند. ضعف عضلات گردني موجب گردن‌درد و وارد آمدن فشار بر ريشه‌هاي عصبي مي‌شود.

وي افزود: ورزش بهترين روش تقويت عضلات گردن است و با انجام ورزش‌هاي مناسب و تحت نظارت پزشك مي‌توان مانع بروز گردن‌درد شد.

اين متخصص فيزيوتراپي تصريح كرد: تقويت عضلات گردن، شانه‌ها و بخش فوقاني قفسه سينه كار دشواري نيست و با انجام حركات ورزشي مي‌توان مانع ضعف عضلات و فشار بر اعصاب شد.

وي خاطرنشان كرد:‌ زماني كه فردي به گردن‌درد مبتلا مي‌شود ابتدا بايد علت گردن‌درد مشخص شود كه اين كار با انجام راديوگرافي، نوار عصب و عضله و MR امكان‌پذير است. پس از تشخيص علت دقيق گردن‌درد، نوع درمان تعيين مي‌شود.

عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز بيان كرد: قرار دادن يك توپ كوچك در مقابل پيشاني و فشار دادن سر به سمت جلو، بالا آوردن و چرخاندن شانه‌ها از جمله حركات ورزشي مفيد است كه موجب تقويت عضلات گردن و شانه‌ها مي شود.

گوهرپي گفت: به كارمندان و افراد پشت ميز نشين توصيه مي‌شود هر 2 ساعت يك بار از جاي خود بلند شده و اين حركات ورزشي را انجام دهند.

وي افزود: بي‌توجهي به ضعف عضلات و گردن‌درد موجب پيش‌روي اين عارضه مي‌شود كه مي‌تواند بر كيفيت زندگي فرد تاثيرگذار باشد.

اين متخصص فيزيوتراپي تصريح كرد: تنها در مواردي كه ديسك بين مهره‌هاي گردن به سمت بيرون آمده باشد نياز به جراحي وجود دارد و بيشتر موارد گردن‌درد با ورزش و تقويت عضلات گردن رفع مي‌شود.

گوهرپي خاطرنشان كرد: استفاده از گردن‌بندهاي طبي توصيه مي‌شود ولي نوع گردن‌بند را بايد پزشك تعيين كند.

شانه یخ زده یا کپسولیت چسبنده شانه (Adhesive Capculitis or Frozen Shoulder)

این بیماری به دو شکل اولیه و ثانویه می باشد. " نوع اولیه " آن بدون علت زمینه ای است که شروعی آرام و تدریجی اما پیشرونده دارد و شامل سه فاز دردناک (التهاب)، خشکی (چسبندگی و فیبروز) و بهبودی می باشد که روی هم حدود ۱ تا ۲ سال طول می کشند. " نوع ثانویه " بیشتر بدنبال دیابت ۱ و ۲، کم کاری تیروئید، کانسر پستان و ریه، آرتریت روماتوئید، ضربه به شانه، سکته قلبی (MI) و مغزی (CVA)، رادیکولوپاتی گردنی و همچنین بی حرکتی درازمدت شانه (به هر علت)، بروز می کنند.

یکی از عوارض شایع، مهم و ناتوان کننده در بیماران دیابتیک، "شانه یخ زده یا منجمد" یا "کپسولیت چسبنده شانه" است ( ۵ برابر افراد غیردیابتیک) که در آن اکثر حرکات شانه بخصوص "چرخش به خارج" و "نزدیک کردن بازو به تنه" توسط بیمار (فعال) و همچنین توسط فرد دیگر (غیرفعال) مثلا در معاینه پزشک (مانند آرتروز شانه و برخلاف سندرم گیرافتادگی شانه ) محدود می شود. این مشکل معمولا پیشرونده و دردناک می باشد و بدنبال سفتی کپسول شانه و چسبندگی آن به سر استخوان بازو (هومروس) و متعاقب آن کاهش حجم فضای مفصلی اتفاق می افتد که از نظر بافت شناسی، تولید و رسوب کلاژن های تیپ ۱ و ۳ در کپسول گزارش شده است. بیشتر در زنان و افراد بالای ۵۰ سال رخ می دهد. در ابتدا یک شانه و بعد، درگیری دوطرفه بوجود می آید. بروز "شانه منجمد" در بیماران دیابتیک با نوروپاتی اتونومیک و یا همراهی با دیگر علل ثانویه دکر شده در بالا مثل MI، بیشتر دیده شده است.

علایم

درد بیماران معمولا شب ها و با بالا بردن دست ها تشدید می گردد و بتدریج افزایش می یابد. سپس بمرور با افزایش محدودیت حرکت در شانه، درد بیمار کاهش می یابد. روند طبیعی این بیماری بترتیب درد، خشکی و سپس بهبود می باشد ولی در بسیاری از بیماران که درمان صحیح و کامل دریافت نکردند این محدودیت ممکن است باقی بماند.

تشخیص

بر اساس شرح حال و معاینه بالینی است.

معمولا درد شانه ای که بیش از یک ماه طول کشیده باشد و خوابیدن روی آن شانه را غیرممکن کند و "حرکات فعال و غیرفعال" آن را حداقل در سه سطح محدود کرده باشد به نفع تشخیص "کپسولیت چسبنده" است.

تصویربرداری محدودیت های سر و شانه ها های شانه در کپسولیت شانه نرمال هستند مگر در مراحل پیشرفته.

بعد از تشخیص بیماری، باید علل ثانویه ذکر شده در بالا بررسی شوند. درخواست آزمایشات خون ، عکس قفسه سینه و .

درمان

طب فیزیکی و غیرجراحی است.

درمان فاز درد و التهاب: داروهای ضد درد، ضد التهاب (NSAIDs)، کورتون خوراکی کوتاه مدت، ماساژ یخ و تزریق موضعی استروئید (ساب آکرومیون).

درمان فاز خشکی: ورزش درمانی (بتدریج پیشرونده)، دارودرمانی، طب سوزنی، فیزیوتراپی، پرولوتراپی، لیزرتراپی و تزریق موضعی استروئید کمک کننده هستند.

در موارد مقاوم به درمان: درمان دستی (مانیپولاسیون زیر بیهوشی) و جراحی آرتروسکوپیک می تواند کمک کننده باشد.

• در اکثر بیماران اینجانب، ترکیب دارو و ورزش درمانی ، تزریق استروئید و طب سوزنی تخصصی بسیار پاسخ مناسبی داشته است، البته لازم بذکر است، کنترل مناسب دیابت (قند خون) زیر نظر متخصص غدد و ادامه دائمی ورزش ها شرط بهبود دائم است.

مطالب مرتبط:

با دکتر حمیدرضا فاتح به صورت آنلاین گفتگو کنید

در هر مکان و زمانی، سؤالات پزشکی خود را به صورت آنلاین و رایگان بپرسید و در کمتر از 12 ساعت پاسخ خود را دریافت کنید.

محدودیت های سر و شانه ها

• دکتر حسام عبدالحسین پور
• 24 تیر 1397

مراقبتهای بعد از جراحی دیسک گردن

بهبودی پس از جراحی دیسک گردن میتواند چند ماه زمان ببرد، این بهبودی در بعضی از بیماران آسان تر از دیگران است. در این مقاله سعی شده است به پرسش هایی در این مورد پاسخ داده شود. در پایان ویدیوئی از دکتر عبدالحسین پور قرار دارد که به طور کامل درباره مراقبت های بعد از جراحی ستون فقرات صحبت می کنند.

بعد از عمل چه مواردی را باید در نظر گرفت؟

هر نوع عمل جراحی یک چالش بهبودی بعد از خود به همراه دارد. با این حال عمل جراحی دیسک گردن بعضی از جنبه های خاص زندگی فرد و انجام فعالیت های روزمره در خانه و محیط کار را برای چند هفته شدیدا محدود میکند. در پایان، بعد از بهبودی از جراحی دیسک گردن، بیشتر بیماران ایجاد یک بهبودی چشمگیر و کاهش درد را بیان میکنند.

گزینه های درمانی فراوانی برای بیماران مبتلا به اختلالات ستون فقرات وجود دارد. بسته به آناتومی که هر بیمار دارد و همچنین علت خاصی که فشار روی ستون فقرات ایجاد کرده است، ممکن است بیمار برای جراحی دیسک گردن کاندید شود.

پیش آگهی این جراحی تا حد بسیار زیادی به شدت فشاری که روی طناب نخاعی اعمال شده و همچنین مدت زمانی که بیمار علائم را داشته است بستگی دارد. درکل، هر چه بیمار برای درمان درد خود سریع تر به پزشک مراجعه کند، شانس موفقیت بهبودی از جراحی بیشتر است.

پزشکان، اغلب سوالات زیادی از بیماران در خصوص جزئیات بهبودی بعد از انواع مختلف جراحی اعصاب که برای آن ها پیشنهادکرده اند، میپرسند.

اگر شما، میخواهید که جراحی دیسک گردن انجام دهید، یا اگر با پزشک خود صحبت کرده اید و می اندیشید که این عمل ممکن است مناسب ترین گزینه برای شما باشد، لطفا با دقت به سوالات و پاسخ های زیر نگاه کنید. به این دلیل که این ها سوالات متداولی هستند که پرسیده میشوند، امیدواریم که به نگرانی های شما در مورد بهبودی بعد از جراحی دیسک گردن پاسخ دهند.

انواع روش های جراحی دیسک گردن

بطور کلی درمان جراحی دیسک گردن توسط تکنینک های متفاوتی انجام میشود دو روش انجام متداولی که وجود دارد روش قدامی یا روش از جلو و روش خلفی و یا روش جراحی از عقب گردن میباشد. هر کدام از این روش ها در جاهای خاصی کاربرد دارد و به این صورت است که جراح انتخاب میکند با توجه به شرایط بیمار کدام مورد مناسب است.

1- جراحی دیسک گردن از جلو

در برخی مواقع بیماران میبایست از جلوی گردن یا آنتریور جراحی شود و در برخی موارد لازم است بیمار از پشت جراحی یا پستریور شود.

بیماراتی که جراحی دیسک گردن را از جلو انجام میدهند بیمارانی هستند که دیسک گردن بر روی ریشه عصبی فشار زیادی وارد کرده است و یا در یک یا دو قسمت بر روی نخاع فشار وارد کرده است.

در این روش جراح با انسزیون های حدود 2 تا 3 سانتی متر وارد ناحیه ی جلویی گردن میشود و بعد از جدا کردن عضلات و عروقی که در جلوی گردن قرار دارند و به راحتی با دست جدا می شوند؛ جراح به قسمت جلویی ستون فقرات میرسد و با رادیوگرافی که حین جراحی انجام میدهد محل ضایعه را مشخص میکند و سپس با کمک میکروسکوپ و با اکارتورهای فضا کاملا مشحص شده و دیسک به تدریج تخلیه میشود.

در زیر میکروسکوپ جراح لبه های معره محدودیت های سر و شانه ها را در بالا و پایین فِرِض میکند و استخوان هایی که بر روی نخاع و ریشه فشار وارد کرده اند را آزاد می کند و قطعلاتی که بر روی نخاع فشار وارد کرده اند خارج می شوند و فضا توسط وسیله ای به نام کیِج که از جنس های مختلف است پر می شود. گاهی دیسک های مصنوعی یا آرتیپیشیال قرار داده می شوند.

بیمار بلافاصله بعد از عمل جراحی می تواند بهبودی قابل توجهی در درد دست ها را تجربه کند و اگر اثر فشاری بر روی نخاع بود در عرض چند روز قدرت اندام های تحتانی و فوقانی افزایش می یابد.

فردای آن روز بیمار قابل ترخیص از بیمارستان است. در این روش 1 تا 3 دیسک مورد دسترسی است. این روش عارضه های کمی دارد و بسیار میتواند به بیماران کمک کند.

2- جراحی دیسک گردن از پشت

این روش برای بیمارانی عمدتا مورد استفاده قرار میگیرد که به جز دیسکوپاتی دیسک گردن، دچار تنگی کانال سرویکال یا بیماری opll شده اند.

بیمار خوابانده بر روی شکم بر روی تخت قرار می گیرد و بعد از اینکه بیهوش شد به مقدار 10 سانتی متر از پشت گردن آن باز می شود.

سپس بعد از جداکردن عضلات ، لامینا و استخوان هایی که بر روی نخاع و ریشه فشار وارد کرده اند از محل به طور کامل برداشته می شوند و نخاع کاملا آزاد می شود.

اگر لازم باشد قطعه دیسک پاره که بر روری نخاع فشار وارد می کند از روی ریشه برداشته می شود. گاهی بیماران نیاز به فیوژن و یا کارگذاری پیچ و یا پیوند زدن استخوان از پشت مهره پیدا می کنند و گاهی هم نیاز پیدا نمیکنند.

24 تا 48 ساعت بعد عمل بیمار مرخص می شود. این روش برای بیمارانی مناسب است که دچار تنگی کانال نخاعی شده اند.

3- جراحی 360 درجه (جراحی همزمان)

نوع سوم جراحی های دیسک گردن که عموما سنگین تر است؛ اعمال جراحی 360 درجه و یا همزمان قدامی و خلفی است. معمولا بیماراننی که تنگی های بسیار شدید دیسک گردن دارند و نخاع سفید شده و همزمان دیسک های گردن بر روی نخاع فشار وارد میکنند، بیماران پرخطر و پر ریسکی هستند.

در این موارد جراح تصمیم می گیرد علاوه بر جراحی از پشت و فیکس کردن، از جلو ی گردن نیز دیسک هارا تخلیه کند و بیمار از 360 درجه و یا از دوطرف جراحی را میپزیرد.

بهبودی این بیماران 1 تا 2 روز است و بعد از آن با تشخیص پزشک از بیمارستان مرخص می شوند. با وجود اینکه این روش جراحی پر خطر و سنگین تر از دو روش قبلی است برای بسیاری از بیماران لازم است که این کار انجام شود.

ارتباط دیسک گردن و سرگیجه چیست؟

✅ بهبودی پس از عمل چه مدت طول میکشد؟

با مدنظر قرار دادن تمام ابعاد، معمولا بعد از جراحی دیسک گردن فیزیوتراپی لازم نیست، ممکن است جراح شما توصیه کند که چگونه ورزش های ایزومتریک کششی گردن را انجام دهید. بعد از جراحی گردن بهبودی کامل شما میتواند سه تا شش ماه زمان ببرد.

مشاهده ی نتایج جراحی چند ماه زمان می برد، اما نتایج بیشتر بر پایه ی تعدادی از شرایط خاص هر بیمار است و بیماری که مشکلات سلامتی دیگری دارد ممکن است بهبودی اش زمان بیشتری طول بکشد. فیزیوتراپی میتواند 4 تا 12 هفته بعد از جراحی شروع شود، و 6 تا 12 هفته برای تکمیل شدن زمان نیاز دارد.

معمولا در جراحی های دیسک گردن خصوصا مواردی که دیسک روی عصب فشار زیاد دارد و درد دست با شدت در بیمار احساس میشود. اگر جراح توانایی جراحی میکروسکوپیک و با متدهای روز را داشته باشد؛ بهبودی واضح بلافاصله پس از جراحی به میزان بالای نود درصد دیده می شود.

✅ برای مراقبت از زخم های جراحی چه کاری باید انجام داد؟

در بیشتر موارد، برای جراحی دیسک گردن از بخیه ی قابل جذب استفاده می شود که نیازی به کشیدن ندارند و ممکن است نوار های کوچکی استفاده شوند تا زخم را بسته نگه دارند و به آن اجازه دهند تحت فشار کمتری بهبود یابد. بعد از حمام، زخم خود را به آرامی با یک حوله ی پاکیزه خشک کنید. به این دلیل که از زخم خون یا مایع ترشح میشود، با دقت پانسمان را عوض کنید. اگر مایع برای یک تا دو روز وجود داشت، به سرعت با پزشک خود تماس بگیرید.

✅ تا چه مدتی بعد از جراحی باید از حرکت و بلند کردن اجسام سنگین خودداری کرد ؟

حرکت گردن باید محدود شود، زیرا بهبود کامل عضلات و بافت های دیگر چند هفته زمان می برد. همچنین حرکات دیگر نیز باید با احتیاط انجام شوند، به خصوص اگر تکرار شونده یا ناگهانی باشند. با این حال به طور کلی بالا رفتن از پله ها به صورت یکی یکی، یا تکیه بر سینک و شستن صورت یا مسواک زدن بی خطر میباشد.

بیشتر افراد مجاز هستند در هفته های اول بهبودی اجسام تا وزن 3.5 کیلوگرم را بلند کنند، البته به گونه ای که اجسام در نزدیک بدن نگه داشته شوند و حرکت به صورت تکراری نباشد. بالا بردن سر منع می شود، پس در هنگام انجام کار های ساده مانند پانسمان کردن خودتان و غذا خوردن احتیاط کرد.

✅ آیا میتوان در مدت بهبودی بعد از جراحی دیسک گردن رانندگی کرد ؟

ممکن است بعد از 1 یا 2 هفته بعد از جراحی دیسک گردن به بیماران اجازه ی رانندگی داده شود. درصورتی که جراح شما توصیه کرد که از گردنبند طبی استفاده کنید، بهتر است که از رانندگی خود داری کنید، زیرا این مانع باعث میشود که دید شما از جاده محدود شود و رانندگی مطمئنی نداشته باشید.

✅ درد بعد از عمل دیسک گردن

پس از جراحی دیسک گردن تقریبا بلافاصله درد دستها از بین میرود و درد محل جراحی و حلق بسیار خفیف بوده و معمولا ۲۴ ساعت طول می کشد.

پس از جراحی که معمولا برای یک یا چند سطح انجام می شود. دو تا سه هفته بیمار گردنبند دارد ولی با فعالیتهای طبیعی زندگی که دو روز بعد شروع می شود. پانسمان روزانه محل جراحی تا یک هفته و مصرف انتی بیوتیک و غذای نرم تر برای پنج روز توصیه می شود. پس از یک ماه بیمار زندگی عادی دارد و باید عضلاتش را تقویت کند.

✅ عوارض عمل دیسک گردن

بطور معمول جراحی دیسک گردن از جلو انجام می شود و جراحان ماهرتر معمولا جراحان مغز و اعصاب می باشند که توانایی کار با میکروسکوپ را دارند. به همین دلیل احتمال عوارض بسیار کم است. اما گاهی به علت مراجعه دیر هنگام بیماران و اثر فشاری دیسک بر روی نخاع التهاب و هایپرسیگنال نخاعی بوجود می آید، که معمولا علائمی را برای بیمار همیشه ایجاد می کند و جراحی این بیماران ممکن است پر ریسک تر باشد. عوارضی مثل:

• زخم
• صدمه به عروق و یا تراشه و مری
• عوارض حرکتی یا حسی
• تغییرات صدا عموما موقتی
• درد سرویکال
• سرگیجه
• عفونت و غیره

وجود این عوارض در دست جراحان توانمند که میکروسرجری انجام میدهند معمولا نادر است ولی بیمارانی که تاخیر در عمل جراحی انجام میدهند؛ به علت تغییرات سیگنال در نخاع عوارض غیر قابل برگشت برایشان ایجاد میشود؛ لذا همیشه به بیمارن توصیه میکنیم از تاخیر درانجام جراحی های دیسک گردن بپرهیزید.

✅ خطرات احتمالی جراحی چیست ؟

همانطور که میدانید بسیاری از بیماران مبتلا به دیسکوپاتی گردن به علت دردهای شدید گردن و دستها و یا به علت اثر فشاری دیسک بیمار روی نخاع نیاز به جراحی پیدا میکنند. پس از جراحی احتمال وجود خطر به میزان کمتر از یک درصد وجود دارد و علت خطرات و عوارض احتمالی بیشتر موارد زیر است:

• تاخیر در عمل جراحی از طرف بیمار
• بیماری پیشرفته و اثر فشاری از دوطرف گردن
• عدم استفاده از میکروسرجری توسط جراح
• تعدد دیسکوپاتی گردن
• انواع opll

مطلب مرتبط: جراحی ستون فقرات

✅ از چه نوع پروتزی استفاده می شود ؟

در جراحی های قدامی دیسک گردن معمولا در قدیم از استخوان ایلیاک بیمار استفاده می شد تا جایگزین دیسک خارج شده بیمار شود؛ ولی از کیج گردنی و همینطور دیسک مصنوعی امروزه استفاده میشود. مقالات علمی نشان داده کارگذاری دیسک مصنوعی بسیار گران تر و با خطرات جانبی بیشتر است و در طولانی مدت ارجحیت به کیج گردنی ندارد؛ لذا اکثریت جراحان اعصاب از کیج استفاده می کنند.

✅ آیا بعد از بهبودی میتوان ورزش کرد ؟

مانند خیلی دیگر از جنبه های بهبودی، این موضوع هم به عوامل زیادی بستگی دارد. خیلی از بیماران که از وضعیت سلامتی خوبی بهره مند هستند میتوانند بعد از بهبودی کامل در پی جراحی به تمام فعالیت های جسمانی طبیعی بازگردند.

در مواردی که دو سطحی داشته اند، اغلب ورزش هایی که دارای برخورد هستند برای بیمار منع نشده اند، اما همچنان به بیمار توصیه میشود که ورزش های دیگر را انجام دهند و به دنبال سالم بودن و سبک زندگی فعال باشد. فیزیوتراپی، در بیشتر موارد توصیه شده است که حرکات را محدود کنند، تا از آسیب های بیشتر پیشگیری کنند.

✅ نظر بیماران پس از جراحی چگونه است؟

بیماران اکثر قبل از جراحی به شدت از عمل واهمه دارند چون در کوچه و خیابان برایشان داستان سرایی های غیر واقعی انجام شده است. پس از دیدن یا صحبت کردن با چند بیمار به راحتی جراحی را می پذیرند و پس از جراحی تنها ناراحتی آنها اغلب این است که کار بدین سادگی را چرا تا کنون انجام نداده اند.

نظر دکتر عبدالحسین پور در ارتباط با مراقبت های بعد از جراحی دیسک گردن

دکتر حسام عبدالحسین پور جراح مغز و اعصاب ، دیسک و ستون فقرات