تفاوت کوین و توکن چیست؟

سورس تصویر: سایت coinmarketcap.com

کوین چیست و چه تفاوتی با توکن ارز دیجیتال دارد؟

بسیاری از افرادی که به‌تازگی وارد دنیای رمز‌ارزها شده‌‌‌اند، فرق بین کوین و توکن را نمی‌دانند و تصور می‌کنند این کلمات مترادف هم هستند. باید بدانید که کوین و توکن تفاوت‌هایی اساسی با هم دارند. برای فعالیت در بازار ارز‌های دیجیتال، آشنایی با این دو مفهوم و دانستن تفاوت بین آن‌ها بسیار پر‌اهمیت است.

ما در این مقاله این دو مفهوم را کامل و با بیانی ساده، توضیح داده‌ایم. همچنین برای درک بیش‌تر، مثال‌هایی ذکر کرده‌ایم؛ تا شما به‌خوبی تفاوت بین کوین و توکن را متوجه شوید.

کوین، ارز دیجیتال با کاربردی مشابه پول

کوین را می‌توان پول دیجیتال دانست. کوین‌ها، در‌واقع واحد‌های پولی‌ای هستند که با استفاده از سیستم‌های رمزگذاری، ایجاد می‌شوند و عملکردی همانند پول دارند. نخستین، معروف‌ترین و ارزشمند‌ترین کوین در دنیا، بیت‌کوین است. به تمام رمزارزهایی که پس از بیت‌کوین به وجود آمده‌اند «آلت کوین» گفته می‌شود.

توکن، دارایی دیجیتال با کاربردی محدودتر

توکن را می‌توان یک دارایی دیجیتال دانست. توکن‌ها، درواقع دارایی‌هایی هستند که می‌توان از آن‌ها در مواردی مشخص، استفاده کرد. برای درک بهتر این‌که مفهوم توکن چیست، می‌توان آن را به بن خرید از یک فروشگاه خاص تشبیه کرد. این بن خرید تنها زمانی دارای ارزش و قابل‌استفاده است که شما برای خرید، دقیقاً به همان جا بروید. مشخص است که نمی‌توان از بن خرید یک فروشگاه برای موارد دیگر استفاده کرد. توکن‌ها نیز کاربرد و ویژگی‌هایی مشابه مثالی که ذکر کردیم دارند و شما می‌توانید از آن‌ها در یک اپلیکیشن یا پروژه خاص استفاده کنید.

باید بدانید توکن‌ها انواع مختلفی دارند که می‌توان آن‌ها را به دودسته کلی تقسیم کرد:

• توکن‌های امنیتی: عملکرد توکن‌های امنیتی تا حدودی شبیه به اوراق قرضه و سهام است. این نوع از توکن‌ها را می‌توان یک دارایی ارزشمند دانست که برای سرمایه‌گذاری هم قابل‌استفاده هستند.
• توکن‌های کاربردی: این نوع از توکن‌ها دقیقاً کاربردی مشابه مثالی که آوردیم دارند. از آن‌ها می‌توان برای دسترسی ویژه به یک کالا، خدمتی خاص یا نوعی تخفیف استفاده کرد.

نکته: باید بدانید که توکن‌ها از لحاظ کاربرد و نحوه ایجاد، به دسته‌های بسیار مختلفی تقسیم می‌شوند؛ اما ما در این تفاوت کوین و توکن چیست؟ بخش برای فهم راحت‌تر و بهتر، توکن‌ها را به دودسته اصلی تقسیم کرده و راجع‌ به آن توضیح دادیم.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

باتوجه‌به توضیحاتی که راجع به کوین و توکن خواندید، کوین‌ها، نوعی ارز هستند که ماهیت دیجیتال دارند و می‌توان از آن‌ها برای خریدوفروش مانند پول استفاده کرد؛ و توکن‌ها، ارزهایی دارای ارزش هستند که می‌توان از آن‌ها تنها برای خرید محصول یا دریافت خدماتی خاص استفاده کرد. همچنین توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهام یک شرکت باشند.

اگر بپرسید به زبان ساده، فرق بین کوین و توکن چیست؟ این‌گونه باید پاسخ داد که می‌توان با استفاده از کوین، توکن خریداری کرد، اما تبدیل توکن به کوین ممکن نیست.

تفاوت کاربرد بیت‌کوین و توکن

تا اینجا فرق کوین و توکن را بر اساس مفهوم و تعریف آن‌ها توضیح دادیم. همچنین اشاره کردیم که کوین‌ها و توکن‌ها کاربرد‌های متفاوتی دارند. در این بخش قصد داریم کاربردهای هر یک را به‌صورت جداگانه و کامل بررسی کنیم:

تفاوت بین رمزارز، ارز دیجیتال، توکن و آلتکوین در چیست؟

درک کامل رمزارز ها برای اکثر افراد بسیار دشوار است. دلیل آن هم ماهیت پیچیده ی تکنیکی و محاسباتی تکنولوژی زیربنایی آن یعنی بلاکچین است. این پیچیدگی برای بسیاری از علاقه مندان به دنیای رمزارز ها مانع بسیار بزرگی محسوب می شود. ولی نگران نباشید، چون در این مقاله سعی داریم تعدادی از مفاهیم بنیادی دنیای رمزارز ها و تفاوت های گیج کننده بین آنها را توضیح دهیم.

در این مقاله سعی داریم تا تفاوت های جزئی بین رمزارز ، توکن ، بیت کوین و آلتکوین ها را بررسی کنیم. علاوه بر آن بررسی می کنیم که چرا اصطلاح رمزارز و ارز دیجیتال تفاوت های بسیاری با یکدیگر دارند و چرا اصطلاح ارز دیجیتال، تفسیر درستی نیست.

رمزارز چیست و چرا عبارت ارز دیجیتال تفسیر درستی از واژه Cryptocurrency نیست؟

رمزارز ها، ارز هایی مجازی و تماما دیجیتال هستند که در ذات خود از تکنیک های رمزنگاری استفاده می کنند. برای ایمن سازی و تایید تراکنش های رمزارز های مختلف نیز از تکنیک های رمزنگاری مختلفی استفاده می شود.

تفاوت های رمزارز با ارز دیجیتال

ارز دیجیتال ارزی است که به فرم دیجیتالی باشد، ولی لزوما به طور ذاتی از تکنیک های رمزنگاری شده و تکنولوژی بلاکچین استفاده نمی کند. به بیان دیگر ماهیت اصلی آنها متکی به رمزنگاری نمی باشد و تراکنش های آنها نیز در شبکه بلاکچین انجام نمی شود.

به طور مثال وقتی شما از کارت های بانکی، Visa/MasterCard و یا PayPal استفاده کنید، در واقع در حال استفاده از ارز های دیجیتال هستید.

تفاوت عمده این ارز ها در این است که نه تنها ماهیت اصلی آنها دیجیتالی نیست (در واقع این ارز ها معادل دیجیتالی اسکناس کاغذی دلار، ریال و …. هستند)، بلکه این ارز ها در ذات خود متکی به تکنیک های رمزنگاری نیستند. ممکن است برای افزایش امنیت تراکنش های آنها از تکنیک های رمزنگاری استفاده شود، ولی در ذات خود وابسته به رمزنگاری نیستند.

تفاوت بسیار بزرگ دیگر رمزارز ها با ارز های دیجیتال در غیر متمرکز بودن آنهاست. تایید و نگهداری تراکنش های بیت کوین و آلتکوین ها (سایر رمزارزها) توسط استخراج کننده های بسیاری که در سراسر جهان سیستم خود را در اختیار شبکه ی آن رمزارز قرار داده اند، انجام می شود. در حالی که در تراکنش های ارز های دیجیتال (به طور مثال (Visa، توانایی بررسی و تایید تراکنش ها تنها در دست عده ای محدود، از جمله بانک ها و موسسات مالی بزرگ می باشد.

بیت کوین، اولین رمزارز غیر متمرکز و موفق جهان

بیت کوین اولین رمزارزی است که تمام عملیات رمزنگاری تایید تراکنش های آن به صورت غیرمتمرکز و توسط استخراج کننده های آن در سرار جهان انجام می شود. همچنین گزارشی از تمام تراکنش های تایید شده آن در یک دفتر کل عمومی به نام بلاکچین ذخیره می شود. هر گره موجود در شبکه بیت کوین، یک کپی کامل و یکسان از این اطلاعات را در خود ذخیره می کند.

با وجود این که رمزارز های بسیاری پیش از بیت کوین پا به عرصه حیات گذاشته بودند، این بیت کوین بود که با ساختار کاملا غیرمتمرکز و توزیع شده خود، تحولی عظیم در این عرصه به وجود آورد. پیدایش بیت کوین و تکنولوژی زیر بنایی خلاقانه آن، اکوسیستمی منحصر به فرد را برای ظهور رمزارز ها و توکن های مختلف دیگر به ارمغان آورد. با وجود این که بسیاری از این توکن ها نیز به عنوان رمزارز شناخته می شوند ولی به هیچ وجه به عنوان “ارز” از آنها استفاده نمی شود.

تفاوت های اصلی رمزارز ها، توکن ها و آلتکوین ها

همانطور که گفتیم با این که بسیاری از توکن ها به عنوان “ارز” استفاده نمی شوند، ولی باز هم به طور عمومی به عنوان رمزارز دسته بندی می شوند. از آنجا که دنیای رمزارز ها با پیدایش بیت کوین جان تازه ای گرفت، تمام توکن ها و رمزارز هایی که بعد از آن به وجود آمدند، به مثابه یک “ارز” تصور می شدند، در حالی که بسیاری از آنها به هیچ وجه ویژگی های یک ارز را یدک نمی کشند؛ از آن جهت که ارز به چیزی گفته می شود که در ذات خود ارزش مالی داشته باشد، در معاملات استفاده شود و دیگر خصایای یک پول رایج را داشته باشد.

با این که قیمت بالای کارمزد تراکنش های بیت کوین، استفاده از آن به عنوان یک ارز رایج در زندگی روزمره را تحت الشعاع قرار داده است، ولی این رمزارز تمام صفات یک ارز را به طور ذاتی در خود دارد.

تفاوت میان آلتکوین ها و توکن ها

در دنیای رمزارز ها به جز بیت کوین دو دسته بندی بزرگ نیز وجود دارد که عبارتند از:

1. ارز های جایگزین بیت کوین (آلتکوین ها)
2. توکن ها

در شکل زیر تقسیم بندی رمزارز ها به دو دسته بزرگ آلتکوین ها و توکن ها را مشاهده می کنید.

سورس تصویر: masterthecrypto.com

آلتکوین ها

آلتکوین به تمام رمزارز های دیگری گفته می شود که خواص ارز را دارند ولی بیت کوین نیستند. در بسیاری از سایت ها به اختصار به آنها کوین (coin) نیز گفته می شود. به طور مثال در سایت بزرگ Coinmarketcap، رمزارز ها به دو دسته اصلی کوین ها (coin) و توکن ها (token) تقسیم شده اند.

سورس تصویر: سایت coinmarketcap.com

بسیاری از آلتکوین ها در واقع انشعاب هایی از پروتکل منبع باز بیت کوین و بلاکچین آن هستند که با کمی تغییرات، رمزارز های کاملا جدیدی با ویژگی های منحصر به فرد خود را به وجود آورده اند. همانطور که در شکل بالا مشاهده می کنید، لایت کوین، Dogecoin و namecoin نمونه ای از این آلتکوین ها هستند.

Namecoin اولین آلتکوین تاریخ است که در آپریل 2011 طی انشعابی از کد های بیت کوین ایجاد شد. هدف آن نیز ایجاد یک بستر غیرمتمرکز و متن باز برای ثبت و انتقال مالکیت دامین ها و … بود.

اگر می خواهید درباره مفهوم انشعاب ها در بلاکچین اطلاعات بیشتری کسب کنید، بر روی این لینک کلیک نمایید.

از طرف تفاوت کوین و توکن چیست؟ دیگر آلتکوین های دیگری نیز وجود دارند که از پروتکل منبع باز بیت کوین پیروی نکرده و با پروتکل و کد های مخصوص به خود، بلاکچینی اختصاصی برای خود ایجاد کرده اند. اتریوم (Ethereum)، مونرو (Monero)، ریپل (Ripple) و NXT چند نمونه از این آلتکوین ها هستند.

ویژگی مشترک این آلتکوین ها در این است که هر کدام از آنها بلاکچین اختصاصی خود را دارند که تمام تراکنش های تفاوت کوین و توکن چیست؟ آنها انحصارا در بلاکچین مخصوص به خودشان ثبت می شود.

در تصویر زیر که برگرفته از وب سایت coinmarketcap می باشد، نمونه ای از آلتکوین ها را مشاهده می کنید.

سورس تصویر: coinmarketcap

توکن ها

ماهیت اصلی توکن ها در واقع نیابت از یک دارایی فیزیکی یا دیجیتالی می باشد. اکثریت توکن ها معمولا بلاکچین اختصاصی ندارند و بر روی بلاکچین پلتفرم های دیگری که از قابلیت قرارداد های هوشمند پشتیبانی می کنند، ایجاد می شوند. در حال حاضر بیش از 50 درصد توکن های دنیا از پلتفرم اتریوم استفاده کرده و بر روی بلاکچین آن صادر شده و ثبت می شوند.

برای توکن ها به عنوان نماینده ای از دارایی های فیزیکی می توان سهم های یک شرکت بزرگ یا استارتاپی، اوراق بهادار، املاک مسکونی و تجاری، اسناد اداری، شمش طلا، و به طور کلی هر دارایی فیزیکی دیگری را مثال زد. به عنوان دارایی دیجیتال نیز می توان مثال هایی چون حق مالکیت دامنه وب سایت، ایمیل، حق کپی رایت، حق مالکیت نرم افزار و یا حتی رمزارز های دیگر را مثال زد.

ساخت توکن جدید

ایجاد توکن های جدید، پروسه بسیار آسان تری از ساخت یک آلتکوین می باشد. به این دلیل که برای ایجاد آنها نیازی نیست کد های یک پروتکل خاص (مثلا بیت کوین) را تغییر دهید و یک بلاکچین اختصاصی و سفارشی برای آن بسازید.

برای ایجاد یک توکن جدید کافی است از استاندارد های پلتفرم هایی چون اتریوم یا Waves پیروی کرده و با دنبال کردن راهنمایی هایی که خودشان برای صدور توکن ها بر روی پلتفرم شان منتشر کرده اند، به راحتی توکن خود را ایجاد کنید.

پلتفرم هایی چون اتریوم که قالب ها و استاندارد های مشخصی را برای صدور توکن ها در اختیار کاربران خود قرار می دهند، مزایای بسیاری را برای توکن ها به ارمغان می آورند. برای مثال تمام توکن هایی که از استاندارد ERC-20 اتریوم پیروی می کنند، می توانند در یک کیف پول اتریوم در کنار هم ذخیره و استفاده شوند.

برای صدور توکن های جدید بر روی یک بلاکچین، پلتفرم میزبان باید از قرارداد های هوشمند استفاده کند. قرارداد های هوشمند نوعی از قرارداد ها هستند که به واسطه کد های کامپیوتری بدون دخالت انسان، مفاد قرارداد را با توجه به شرایط مختلف اجرا می کنند.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره قرارداد های هوشمند، مطالعه مطالب زیر شدیدا توصیه می شود:

توزیع و فروش توکن ها معمولا به صورت عمومی در ICO ها اتفاق می افتد. ICO ها نوعی تزریق مالی عمومی هستند که با هدف پشتیبانی از توسعه آن توکن های جدید و افزایش ارزش آنها انجام می شوند.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ICO ها، مطالعه مطلب زیر را اکیدا توصیه می کنیم.

در تصویر زیر که برگرفته از وب سایت coinmarketcap می باشد، نمونه ای از توکن ها را مشاهده می کنید.

سورس تصویر: coinmarketcap

تفاوت آلتکوین ها و توکن ها به طور بسیار خلاصه

تفاوت اصلی توکن ها و آلتکوین ها در ماهیت آنهاست. آلتکوین ها در واقع رمزارز هایی هستند که بر روی بلاکچین مختص خود صادر شده و ذخیره می شوند. ولی در سوی دیگر توکن ها از پلتفرم هایی چون اتریوم که از قرارداد های هوشمند پشتیبانی می کنند، استفاده کرده و بر روی بلاکچین آنها ذخیره می شوند.

تفاوت رمزارز و ارز دیجیتال به طور بسیار خلاصه

رمزارز به ارز هایی گفته می شود که نه تنها برای حفظ امنیت در تراکنش های آنها از تکنیک های رمزنگاری استفاده می کنند، بلکه در ساختار و فرآیند صدورشان نیز از تکنیک های رمزنگاری استفاده می شود.

در نقطه مقابل، ارز های دیجیتالی ارز هایی هستند که در ذات خود به تکنیک های رمزنگاری وابسته نیستند، بلکه تنها در تراکنش های خود برای امنیت بیشتر از تکنیک های رمزنگاری استفاده می کنند.

بر خلاف نام “ارز دیجیتال”، بسیاری از ارز های دیجیتال پرکاربرد در واقع تنها نمود دیجیتالی یک ارز فیزیکی رایج هستند. به طور مثال Visa/MasterCard و PayPal، نمود دیجیتالی دلار، یورو، پوند و … هستند.

چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟

بیایید اول ببینیم کوین Coin و توکن Token چیست و چه ویژگی‌هایی دارند؟ خودتان را برای یک کنجکاوی آماده کنید. قبل از ورود به این بحث، اگر نیاز به اطلاعات بیشتری در مورد رمزارزها دارید، مقاله «ارز دیجیتال چیست» را مطالعه کنید.

کوین Coin یا سکه ارز دیجیتال چیست؟

کوین Coin معادل با پول‌ دیجیتالی است که به کمک تکنیک‌های رمزنگاری، ساخته شده و با هدف ذخیره ارزش در دنیای ارز دیجیتال استفاده می‌شود.

این سکه‌ها می‌توانند از یک شخص به شخص دیگر منتقل شوند، اما خبری از جابه‌جایی فیزیکی نیست! تمام کوین‌ها به‌عنوان داده‌های دیجیتالی در یک پایگاه اطلاعات جهانی مخصوص به خودشان که به بلاکچین معروف است، وجود دارند.

بیت کوین را در نظر بگیرید که دارای یک بلاکچین اختصاصی است و فقط از الگوریتم مخصوص به خود پیروی می‌کند، به‌طور مشابه اتر در شبکه اتریوم و NEO در بلاکچین NEO قابل استفاده است. با توجه به این موضوع نتیجه می‌گیریم که سکه ارز دیجیتال (کوین) یک دارایی بومی برای شبکه بلاکچین مخصوص خودش است.

کوین چه ویژگی اساسی دارد؟

بنابر آنچه در بالا خوانید، ۲ ویژگی اساسی برای کوین‌ها وجود دارد:

1. همه آن‌ها در شبکه بلاکچین مستقل خودشان وجود دارند
2. قابلیت ارسال، دریافت و استخراج شدن دارند

کوین‌ها ویژگی‌های مشابهی با پول واقعی دارند و در واقع با همین هدف ساخته شده‌اند. برای مثال، هردوی آن‌ها قابل تعویض، قابل تقسیم، قابل حمل هستند و عرضه محدودی دارند.

کاربردهای کوین

کاربرد کوین یا همان سکه ارز دیجیتال بسیار ساده است، آن‌ها به‌عنوان پول واقعی استفاده می‌شوند و بس! شما می‌توانید از کوین به‌عنوان سرمایه‌گذاری و خرید و فروش یک نوع ارز استفاده کنید، آن‌ها را ذخیره کرده و در ازای چیزهای با ارزش‌تر تعویض کنید یا از آن‌ها به عنوان یک واحد حساب برای قیمت‌گذاری کالاها و خدمات بهره ببرید.

برای مثال، افرادی که بیت‌کوین دارند، می‌توانند به‌جای پول واقعی از این ارز دیجیتال برای پرداخت برخی خدمات و کالاها در اینترنت و مکان‌های دیگر استفاده کنند. هم‌چنین، می‌توان این کوین‌ها را بدون این که هیچ اتفاقی برای‌شان بیوفتد، در طولانی مدت ذخیره کرد، یا کارهای مرتبط با پرداخت انجام داد، اما از کوین‌ها انتظاری فراتر از این نداشته باشید!

همان‌طور که گفتیم، وظیفه اصلی کوین استفاده از آن به عنوان پول است، اما در بین ارزهای دیجیتال استثناهایی در این زمینه وجود دارند. برای نمونه، اتر را در نظر بگیرید که علاوه‌بر کاربردهایش به عنوان یک کوین معمولی، از آن برای تامین سوخت تراکنش‌ها در شبکه اتریوم هم استفاده می‌شود.

توکن Token چیست؟

توکن Token دارایی دیجیتالی شامل ارز، حواله و… است که می‌توان از آن به عنوان یک روش پرداخت در داخل اکوسیستم یک پروژه معین استفاده کرد. در واقع، توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود ساخته می‌شوند و دارای یک بستر اختصاصی نیستند.

امروزه، توکن‌های بسیاری بر بستر کوین‌های مختلف به‌وجود آمده‌اند که معروف‌ترین آن‌ها توکن اتریوم است که با نام ERC-20 شناخته می‌شود. همان‌طور که می‌دانید، اتریوم برمبنای قراردادهای هوشمند در بلاکچین ساخته شده است، به این معنا که برای داشتن این ارز دیجیتال لزومی برای تهیه یک بلاکچین اختصاصی نیست. این خاصیت اتریوم، منجر به ایجاد اولین توکن‌ها در این شبکه شد.

معمولا این دارایی‌های دیجیتالی برای استفاده در یک برنامه غیرمتمرکز ساخته می‌شوند، اما طراحی و ساخت آن‌ها می‌تواند اهداف مختلفی داشته باشد. فرض کنید شما می‌خواهید از طریق قرارداد هوشمند خانه خود را به فروش برسانید، در این صورت که نمی‌توان خانه را به طور فیزیکی در این قرارداد گذاشت! درعوض می‌توانید از توکن استفاده کنید تا نمایانگر خانه شما باشد.

انواع توکن Token

باتوجه به کاربرد و نحوه عملکرد، توکن‌ها به گروه‌های مختلف تقسیم‌بندی می‌شوند که با هم مرورشان می‌کنیم.

توکن‌های کاربردی Utility Tokens

توکن‌های کاربردی، برای انجام هدفی خاص در بستری که متناسب با آن ساخته شده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از رایج‌ترین کاربردهای این توکن‌ها، استفاده از آن‌ها به عنوان یک روش پرداخت برای خرید درون یک پلتفرم است. برای مثال، توکن MEP برای پرداخت خدمات بهداشتی و درمانی در پلتفرم Mediapedia کاربرد دارد.

توکن‌های امنیتی Securities tokens

توکن‌های امنیتی که به آن‌ها توکن بهادار هم می‌گویند، درست مانند اوراق بهادار سنتی عمل می‌کنند! این توکن‌ها دارایی یا سهامی از یک شرکت یا پروژه هستند که پس از پایان عرضه اولیه به خریدار داده می‌شوند. افراد می‌توانند با خرید این سهام، یک حقوق مشخص به‌اضافه اشتراک در سهام شرکت به دست آورند.

ویژگی متفاوت توکن‌های امنیتی این است که توسط قوانین خاص فدرال و قوانین تجارت سهام محدود می‎شوند. هم‌چنین، از ‌این توکن‌ها می‌توان در بستری بیرون از پلتفرمی که مخصوص آن ساخته شده‌اند هم استفاده کرد. ارزش این توکن‌ها مانند هر سهام دیگری وابسته به عملکرد شرکت مربوط است و با کاهش یا افزایش ارزش آن تغییر پیدا می‌کند.

توکن‌های جایزه Reward tokens

همان‌طور که از نام‌شان پیداست، توکن‌های جایزه را می‌توان نوعی امتیاز وفاداری در نظر گرفت که برای تقدیر و تشکر به افراد تعلق می‌گیرد. این توکن‌ بر روی یک بلاکچین‌ خاص طراحی می‌شود و لزوما دارای ارزش واقعی مشابه با توکن‌های استاندارد نیست.

توکن‌های دارایی Asset tokens

به توکن‌هایی که توسط دارایی‌های واقعی مانند طلا، املاک و اوراق قرضه پشتیبانی می‌شوند، توکن‌های دارایی می‌گویند. از این توکن‌ها برای خرید و فروش اموالی که پوشش می‌دهند، استفاده می‌شود که نشان‌دهنده ارزش واقعی آن‌ها هستند. استفاده از این نوع توکن‌ها باعث بهبود خرید و فروش‌های فیزیکی در بازار ارز دیجیتال شده است.

توکن‌های ارزی Currency tokens

توکن‌های ارزی مانند رمزارزهای واقعی هستند و برای همان هدف، یعنی پرداخت خریدها، مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای مثال، ارز دیجیتال بیت کوین برای خرید و فروش در بازارهایی که پذیرای آن هستند، استفاده می‌شود. اما توکن‌های ارزی علاوه‌بر این ویژگی، قابلیت معامله با رمزارزهای دیگر و ارزهای فیات را دارند و می‌توان از طریق کیف پول، آن‌ها را به سایر کاربران ارسال کرد.

توکن های غیرقابل معاوضه NFT tokens

توکن غیرقابل معاوضه نوعی توکن است، که در آن توکن‌ها ارزش برابری ندارند و هر توکن امضای دیجیتالی خاص خود را دارد، بنابراین نمی‌توان توکن‌ها را با هم معاوضه کرد. بر خلاف این نوع توکن‌ها، در ارزهای دیجیتال ارزش هر واحد از آن‌ها برابر است، مثلاً ارزش همه بیت کوین‌ها برابر است و شما می‌توانید هر بیت کوین را با بیت‌کوین دیگر معاوضه کنید. از این توکن‌ها برای خرید و فروش آثار هنری و فرهنگی که دارای حق کپی‌رایت هستند، استفاده کرد.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

ساخت توکن بر روی هر پلتفرمی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، قابل اجراست. به‌طوری که در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم می‌توان یک واحد از آن را تولید کرد، اما توجه داشته باشید که ساخت آن لزوما به‌معنای باارزش بودنش نیست!

برای این کار، توسعه‌دهندگان با استفاده از زبان‌ برنامه‌نویسی مخصوص و با توجه به استانداردهایی که شبکه بلاکچین مورد نظر تعیین می‌کند، قرارداد هوشمند ایجاد کرده و در شبکه پیاده‌سازی می‌کنند. زمانی که توسعه‌دهندگان درحال ساخت توکن هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد از آن‌ها تولید شود و بعد از ساخت، به چه آدرس‌هایی ارسال شوند.

درهمین هنگام مرحله پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه، در بستری که توکن‌ها در آن ایجاد شده‌اند، برگزار می‌شود. با این روش، توکن‌ها قبل از راه‌اندازی، در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال به فروش می‌روند. بعد از تولید توکن‌ها،‌ این توکن‌ها ویژگی‌هایی که برای آن طراحی شده‌اند را در بستر مورد نظر فعال می‌کنند.

مزیت‌های استفاده از توکن چیست؟

دقت داشته باشید که برای توسعه توکن هیچ ضرورتی به ایجاد یک بلاکچین اختصاصی نیست. این موضوع برای صرفه‌جویی در وقت توسعه‌دهندگان بسیار مفید است. همچنین، توسعه‌دهندگان می‌توانند با استفاده از این روش، علاوه بر ویژگی‌های رمزارزها، از امنیت شبکه بلاکچین بومی هم بهره ببرند.

البته در استفاده از توکن فقط زمان نیست که صرفه‌جویی می‌شود؛ این روش در صرفه‌جویی در منابع و سرمایه افراد هم تاثیرگذار است، چراکه بعد از ایجاد بلاکچین باید هزینه‌ای برای تعیین استخراج‌کننده‌ها صرف شود تا معاملات درون شبکه را تایید کنند.

بدون شک، برای داشتن یک شبکه قوی باید ماینرهای بسیاری مشغول به‌کار باشند، درنتیجه، این روند بسیار طولانی‌تر و گران‌تر خواهد بود. باتوجه به این موضوع، بیش‌تر پروژه‌های ابتدایی در دنیای بلاکچین که بودجه کمی دارند، کار خود را با استفاده از توکن شروع می‌کنند.

شباهت‌ها و تفاوت‌های کوین Coin و توکن Token

با توجه به تعاریف کوین Coin توکن Token می‌توان گفت که هر واحد ارزی بر روی یک شبکه، توکن در نظر گرفته می‌شود. این توکن‌ها بعد از این که به حد کافی توسعه پیدا کردند، می‌توانند بلاکچین مستقل خود را راه‌اندازی کرده و به کوین تبدیل شوند.

از شباهت‌های بین کوین Coin توکن Token می‌توان به این موضوع اشاره کرد که هر دو برای افراد امکان پرداخت ایجاد می‌کنند، درحالی‌که توکن‌ها علاوه بر این قابلیت، ویژگی‌های دیگری هم ارائه می‌دهند. ارزش توکن معمولا براساس میزان مفید بودن آن و ویژگی‌هایی که ارائه می‌دهد، سنجیده می‌شود. به‌طوری که هرچه کاربرد توکن بیشتر باشد، بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد.

اما مهم‌ترین تفاوت‌های کوین Coin توکن Token از این قرار است:

• سکه ارز دیجیتال (کوین) شبکه بلاکچین اختصاصی دارد،‌ درحالی‌که توکن براساس شبکه‌های بلاکچینی‌ که قبلا به ‎وجود آمده‌اند، برای یک کاربردهایی خاص ایجاد می‌شود. برای مثال، تتر یک توکن است که در شبکه اتریوم و شبکه‌های بلاکچین مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد،‌ اما بیت کوین، یک کوین است که تنها در شبکه مستقل خودش دیده می‌شود. تتر یک ارز دیجیتال با قیمتی بسیار نزدیک به 1 دلار است (دیدن قیمت لحظه ای تتر) که توسط دلار آمریکا پشتیبانی می شود و کاربرد آن جایگزینی با دلار در دنیای رمزارز است.
• سکه ارز دیجیتال فقط برای پروسه‌های پرداخت استفاده می‌شود،‌ اما توکن کاربرد متعددی دارد.
• ساخت کوین بسیار دشوارتر از ساخت توکن است.
• اغلب کوین‌ها از طریق فرایند استخراج توزیع می‌شوند،‌ این موضوع برای توکن‌ها از طریق روش ICO انجام می‌گیرد.
• کوین‌ها می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، درحالی‌که توکن‌ها فقط در کیف پول‌های بلاکچین میزبان ذخیره می‌شوند.

جمع‌بندی

اکنون که دو مفهوم کوین و توکن را به‌خوبی شرح دادیم و تفاوت‌های آن‌ها را بررسی کردیم، برای ما بنویسید که آیا رمزارز مورد علاقه شما جزو گروه کوین‌هاست یا توکن‌ها؟ به هر حال، تشخیص تفاوت بین این دو مفهوم می‌تواند کمی چالش‌برانگیز باشد. اما برای یافتن جواب خود می‌توانید به سایت رسمی رمزارز مورد نظر رجوع کنید تا از ماهیت اصلی آن مطمئن شوید.

با تفاوت کوین و توکن آشنا شوید

اگر بخواهیم به طور خلاصه به این سوال پاسخ دهیم، باید بگوییم بله. تفاوت‌هایی اعم از بزرگ و کوچک میان توکن، کوین، ارزدیجیتال و ارز مجازی وجود دارد. برای مثال، وقتی صرافی JPMorgan Chase جی پی ام کوینِ (JPM Coin) خودش را ارائه داد، آن را به‌عنوان «کوین دیجیتال» معرفی کرد. این در حالی است که لیبرای فیسبوک به‌عنوان یک «رمزارز» منسجم معرفی شد. همین امر می‌تواند یکی از دلایلی باشد که چرا قانون‌گذاران سراسر جهان پیرامون این رمزارز بسیار نگران شده‌اند.

با این اوصاف، در حالی که JPM Coin و لیبرا از لحاظ طراحی متفاوت هستند، اما در هر دو مورد، صاحب‌نظرانِ مبحث تمرکززدایی آن دو را به ‌عنوان «رمزارز» نپذیرفته بلکه به‌ عنوان «پول دیجیتال» یا «ارز دیجیتال» پذیرفته‌اند و اساسا به این دلیل است که هر دو توسط شرکت‌ها اداره می‌شوند و از این رو متمرکز هستند. متاسفانه این موضوع چندان ساده نیست: در حالی که ایدۀ اصلی رمزارزها تمرکززدایی است، برخی از آن‌ها تا حدی متمرکز هستند.

بنابراین، رمزارز یک ارز دیجیتال یا مجازی است (ظرافت معنایی این دو بعدا در همین مقاله بحث خواهد شد) که توسط رمزنگاری مستحکمی ساخته شده اند که آن را بسیار ایمن و تغییرناپذیر می‌کند. اکثر رمزارزها بر فناوری بلاک چین بنا نهاده شده‌اند. بلاک چین یک دفترکل توزیع شده است که توسط شبکه‌ای غیرمتمرکز از کامپیوترها تشکیل می‌شود. با این حال، از لحاظ فنی وجود رمزارزهای مستقل از بلاک چین نیز ممکن است. به‌عنوان نمونه، Digicash که یکی از ابتدایی‌ترین شیوه‌های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری‌شده در اوایل دهه ۹۰ میلادی است، دارای بلاک چین نبود.

امر از این هم پیچیده‌تر است. حتی در میان همین رمزارزهای (برپایۀ بلاک چین) مرسوم نیز زیرشاخه‌هایی وجود دارند. مثلا نئو (NEO) یک کوین است، در حالی که باینانس کوین (BNB) یک توکن است. همان طور که متوجه شده‌اید، سردرگمی‌های زیادی در دنیای کریپتو پیرامون این اصطلاحات وجود دارد، که این مقاله بر آن است به روشن‌سازی آن‌ها بپردازد.

کوین چیست؟

کوین‌های دیجیتالی هستند که بومی بلاک چین خودشان اند.

بیت کوین (BTC)، مونرو (XMR) و اتریوم (ETH) نمونه‌هایی از «کوین»‌های رمزارزی شده هستند. اما نقطه اشتراک این‌ها چیست؟ همۀ این‌ها در دفترکل مستقل خودشان وجود دارند: بیت کوین بر روی نسخۀ اولیه بلاک چین بیت تفاوت کوین و توکن چیست؟ کوین اجرا می‌شود، اتریوم از طریق بلاک چین اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد، مونرو بر روی بلاک چین مونرو موجود است و… . همۀ این‌ها قابلیت ارسال، دریافت و استخراج را دارند.

همان طور که از اسمشان پیداست، کوین‌ها قابلیت‌هایی مشابه پول دارند: قابل تعویض، قابل تقسیم و قابل حمل هستند و عرضۀ آن‌ها محدود است. پس به طور معمول، کوینِ رمزارزی به‌عنوان پول نقد استفاده می‌شود: برای پرداخت بهای کالاها (اگر چه مقبولیت آن‌ها برای خرده‌فروشی تا کنون کم بوده است). با این حال، استثناهایی نیز وجود دارند: با وجود اینکه اتریوم تمام مشخصه‌های یک کوین را دارد، فراتر از قوانین «پول»ِ خودش عمل می‌کند. به این دلیل که در بلاک چین اتریوم و برای تسهیل تراکنش‌ها استفاده می‌شود.

دیگر اصطلاح، اصطلاح «آلت کوین» است. این عنوان را از آن جا قرارداده‌اند که چون جایگزینی برای بیت کوین (رمزارز اولیه) عمل می‌کنند. بسیاری از آلت کوین‌ها فورک و انشعابات بیت کوین هستند و با استفاده از پروتکل متن باز بیت کوین توسعه یافته‌اند – مثل لایت کوین (LTC) و دوج کوین (DOGE) – اما اتریوم و مونرو نیز با اینکه به کلی بر روی یک بلاک چین جدید ساخته شده‌اند، به‌عنوان آلت کوین شناخته می‌شوند. بنابراین، هنگام تعریف یک آلت کوین باید این سوال را پاسخ داد: آیا آلت کوین یک کوین رمزارزی است که بلاک چین مخصوص خودش (غیر از بیت کوین) را دارد؟ اگر جواب مثبت باشد، در این صورت یک آلت کوین است.

پس توکن چیست؟

دارایی‌های دیجیتالی که می‌توانند داخل اکوسیستم یک پروژه به خصوصی استفاده شوند.

اصلی ترین تفاوت کوین و توکن در این است که توکن نیازمند بستر بلاک چین دیگری برای اجرا است. اتریوم، غالبا به خاطر قابلیت قرارداد هوشمند خود، یکی از رایج‌ترین بسترها برای ساخت توکن است. توکن‌های ساخته شده در بلاک چینِ اتریوم معمولا به‌عنوان ERC-20 tokens شناخته می‌شوند؛ مثلا مشهورترین استیبل کوین این صنعت یعنی تتر (USDT) اینگونه است. البته بسترهای دیگری نیز برای توکن وجود دارند، مثل نئو یا ویز (Waves).

با وجود اینکه از توکن‌ها به‌عنوان وسیلۀ پرداخت می‌توان استفاده کرد (به اصطلاح «ارز توکن»)، اما هدف آن‌ها در مقایسه با کوین‌ها متفاوت است.

بسیاری از توکن‌ها به این منظور ساخته شده‌اند که در برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکۀ آن‌ها مورد استفاده قرار بگیرند. اصطلاحا به این‌ها توکن‌های ابزاری «utility tokens» می‌گویند. هدف اصلی این است که به دارندۀ توکن‌ها دسترسی به عملکرد پروژه مربوطه را بدهند؛ مثل بیسیک اتنشن توکن (BAT). BAT، یک توکن ERC-20 است. (یعنی بستر بلاک چین آن، اتریوم است) و برای ارتقای تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. تبلیغ کنندگان به وسیلۀ توکن‌های BAT، تبلیغات را می‌خرند و سپس این توکن بین ناشران و کاربران اینترنتی، به ترتیب به‌عنوان جایگزینی برای میزبانی تبلیغات و جایگزینی برای مشاهدۀ آن‌ها توزیع می‌شود.

در ادامه توکن های بهادار «security tokens» وجود دارند که نمایانگر سرمایه‌گذاری شخصی در یک پروژه است. اگرچه ارزش خود را از استارتاپی که حامی پروژه است می‌گیرند، اما به دارندۀ توکن مالکیت حقیقی آن استارتاپ را نمی‌دهند. مردم این نوع توکن‌ها را فقط با احتمال افزایش قیمت آن در آینده خریداری می‌کنند؛ رونق تمامِ عرضه اولیه کوین‌ها (ICO) به همین دلیل است. اما متاسفانه مردم درحالی توکن‌های بهادار می‌خریند که به شکل توکن های ابزاری درآمده بودند. معمولا توکن‌های بهادار تحت نظارت‌های موشکافانه قرار دارند و سیاست‌های فراگیرِ «مشتری خود را بشناس (KYC)» را در جایی غیر از بازار عرضه اولیۀ کوین اعمال می‌کنند.

فرق ارز مجازی و ارز دیجیتال چیست؟ این دو کلمه هم معنا هستند؟

خیر؛ یکی از عبارات انتزاعی‌تر و دیگری محسوس‌تر است.

این موضوع، از موضوع تفاوت کوین و توکن آسان‌تر است. «ارز دیجیتال» یک عبارت کلی است که برای توصیف هر نوع پول الکترونیکی استفاده می‌شود. چه ارز مجازی باشد و چه رمزارز (این دو عبارت نیز با هم تفاوت‌هایی دارند). مفهوم ارز دیجیتال ابتدا در سال ۱۹۸۳ یک مقاله تحقیقاتی توسط دیوید چام (David Chaum) ارائه شد، که بعدا آن را در قالب Digicash پیاده سازی کرد.

خصیصۀ معین‌کننده ارز دیجیتال این است که تنها به شکل دیجیتالی یا الکترونیکی وجود دارند و بر خلاف اسکناس دلار یا سکۀ واقعی، نامحسوس هستند. این‌ها تنها می‌توانند از طریق والت‌های الکترونیکی یا شبکه‌های متصل به مالکیت در آمده و خرج شوند. به طور معمول هیچ واسطه‌ای (هیچ بانکی) در کار نیست، و به همین دلیل است که تراکنش‌ها آنی است و کارمزدهای بسیاری کمی اعمال می‌شود. خبر خوب: ارز دیجیتال و پول دیجیتال یکی است.

بنابراین، کوین، توکن و ارز مجازی همگی ارز دیجیتال هستند.

ارز مجازی یک موجودیت متفاوت است، اگر چه از لحاظ تعریف، دیجیتال است. از آنجایی که در ابتدا بانک مرکزی اروپا این اصطلاح را در سال ۲۰۱۲ تعریف کرد، ارز مجازی یک «پول دیجیتالی که در یک محیط کنترل نشده قرار دارد، توسط توسعه دهندگانش منتشر و مدیریت می‌شود و به‌عنوان یک شیوۀ پرداخت در میان اعضای یک جامعۀ مجازی خاصی استفاده می‌شود.» است. نمونه بارز ارزهای مجازی که بر مبنای رمزنگاری نیستند، پول‌هایی است که در بازی‌های ویدیوئی تلفیق شده‌اند، مثل توکن‌‌های World of Warcraft، کارت‌های نقدی GTA Online و یا امتیازهای FIFA که یکی از بازی‌های معتبر شرکت بازی سازی EA Sports است. این‌ها معمولا در فضای بازی مربوطه قرار دارند و برای قفل‌گشایی پاداش‌هایی چون آیتم‌ها یا انیمیشن‌ها استفاده می‌شوند.

بنابراین، برخلاف پول‌های عادی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی نمی‌توانند توسط یک بانک مرکزی یا مرجع نظارتیِ بانکی دیگر منتشر شود، و همین امر نشانگر عدم ثباتی است که این ارزها در معرض آن قرار دارند. از این رو، رمزارزها به کلی جدا از ارزهای مجازی هستند و حداقل مطابق با کتاب AP Stylebook نباید با یکدیگر اشتباه شوند، در حالی که هر دو در گروه بزرگ «ارزهای دیجیتال» قرار دارند.

آیا این تعاریف جهان شمول است؟

خیر، چرا که این فضا به طور مستمر در حال تحول و تکامل است.

رمزارزها، همانطور که می‌دانیم، تنها ده سال است که وجود دارند، و این در حالی است که اکثر سازمان‌های دولتی تنها سه تا پنج سال است که به آن‌ها توجه می‌کنند، و این از وقتی است که محبوبیت بیت کوین به طور قابل ملاحظه‌ای به همراه ارزش آن افزایش پیدا کرد. نکتۀ قابل توجه این است که لیبرای فیسبوک تحریکات دیگری را در میان ناظران مالی ایجاد کرده است: برخی کشورها در حال ایجاد کارگروه‌هایی هستند تا بررسی کنند لیبرا چیست و چگونه می‌توان آن را کنترل کرد.

بنابراین، تعریف رمزارزها، در بین، یا حتی در داخل حوزه‌های قضایی متفاوت است: تنها در ایالات متحده، پنج سازمان قانون‌گذاری مختلف، بر مبنای قلمروی خود، پنج تعریف مختلف برای رمزارزها ارائه داده‌اند. بدین ترتیب، IRS رمزارز و دیگر ارزهای مجازی را دارایی تلقی می‌کند. کمیسیون بورس و اوراق بهادار می‌پندارد که این‌ها نشانگر اوراق بهادار هستند. این در حالی است که شبکۀ اجرای جرایم مالی بر این باور است که رمزارز همان پول است. علاوه بر این، بستر نظارتی رمزارزهای ژاپن رمزارز را به‌عنوان «ارزش دارایی» تعریف می‌کند، و رئیس بانک مرکزی روسیه سابقا بیت کوین را «جانشین ارز» نامید.

علاوه بر این، با توجه به اینکه این فضا با سرعت شگرفی در حال تکامل است و اینکه غالبا قانون‌گذاران از این قافله عقب مانده‌اند، منصفانه است که فرض کنیم در آینده عبارات جدیدی برای ارزهای دیجیتال ظهور خواهند کرد و همین امر باعث می‌شود به روز بودن نسبت به عبارات و اصطلاحات رایج اهمیت پیدا کند.

توکن سوزی یا سوزندان توکن چیست؟

شنبه 00/2/04 ، اصفهان , (اخبار رسمی): توکن سوزی ارز دیجیتال فرآیند حذف دائمی کوین ها از گردش و کاهش عرضه کل میباشد. برای توضیح چگونگی آن ما از بایننس کوین (BNB) استفاده کردیم.

اعمال می شود.قبل از اینکه وارد بحث توکن سوزی شویم بهتر است تفاوت کوین و توکن را بدانیم. چرا که در حوزه رمزارز بسیاری از مواقع این دو واژه اشتباهاً به جای هم استفاده میشوند. برخی افراد کوین را به جای توکن و برخی دیگر توکن را به جای کوین استفاده میکنند. آنها فکر میکنند توکن با کوین فرق چندانی ندارد . در حالی که این دو، دو واژه ی کاملاً متفاوت از یکدیگر هستند. فهم تفاوت این دو کلمه باعث میشود درک بهتری از بازارهای ارزهای رمزپایه داشته باشید.

تفاون کوین و توکن در چیست؟

شباهت اصلی توکن و کوین در این است که هر دوی آنها با فناوری بلاکچین کار میکنند و به یک روش معامله میشوند.در حقیقت اکثر رمزارزهایی که با آنها برخورد داشته این بر روی بلاکچین فعالیت میکنند.بلاکچین چیست؟ به صورت خلاصه دفتر کلی توزیع شده، غیر متمرکز، عمومی و دیجیتالی است که توسط شبکه ای از رایانه ها اجرا میشود. هر بلوک در زنجیره بلوکی یک دوره زمانی است که مجموعه خاصی از تراکنش ها را در بر دارد.نکته جالب و قابل توجه در مورد بلاکچین این است که هرگونه اطلاعاتی از انتقال پول گرفته تا مالکیت اشیاء و منابع میتواند بر روی آن ذخیره شود. خوب اینجاست که به تفاوت کوین و توکن میرسیم.در حالی که سکه ها مانند یک پول نقد دیجیتال عمل می کنند که هدف آنها تسهیل پرداخت ها است، از طرف دیگر ، موارد استفاده توکن ها بسیار متفاوت خواهد بود.

کوین چیست؟

کوین ها رمزارزهایی هستند که بر روی شبکه بومی خود ایجاد میشوند و بر روی بلاک چین های مستقل خود فعالیت میکنند. به عنوان مثال بیتکوین کوینی است که بر روی بلاک چین خود ایجاد شده و به فعالیت خود ادامه میدهد. اتر، لایت کوین و مونرو هم دقیقاً چنین وضعیتی دارند و بر روی بلاکچین خود توسعه یافته اند. همه کوین ها دارای بلاکچین منحصر به فرد و مجموعه ماینرهای خاص برای تأیید معاملات خود هستند.

توکن چیست؟

توکن بر خلاف کوین بلاک چین خودش را ندارد. رمزارزی است که بر روی بلاک چین دیگری فعالیت میکند. خوب سوالی که در اینجا پیش می آید این است که این توکن ها بر روی چه بلاکچینی راه اندازی میشوند؟ و این بلاک چین دیگری دقیقاً کجاست؟همانطور که میدانید پلتفرم ها بلاک چین خاصی هستند که به دیگر پروژه ها اجازه میدهند اپلیکیشن های خود را بر روی پروتکلشان راه اندازی کنند. نمونه بازر این مسئله شبکه اتریوم است.این شبکه به کاربران اجازه میدهد توکن ها ی خود را بر روی پلتفرم اتریوم ایجاد ، منتشر و مدیریت کنند.اتریوم با داشتن قرارداد هوشمند به رایج ترین پلتفرم برای ساخت و انتشار توکن ها تبدیل شده است.از میان توکن های بسیار محبوب این روزها میتوان به توکن های ERC20 اشاره کرد.این توکن ها بر روی تفاوت کوین و توکن چیست؟ بلاکچین اتریوم ساخته شده اند. و از شبکه آن برای انتقال انجام تراکنش ها بهره میبرند.پیشنهاد میکنیم برای کسب اطلاعات جامع تر به مطالعه مقاله تفاوت کوین و توکن در چیست پردازید . چرا که این مبحث به صورت کاملاً جامع توضیح داده شده است.

توکن سوزی ارز دیجیتال چیست؟

به زبان ساده توکن سوزی ارز دیجیتال فرآیند حذف دائمی کوین ها از گردش و کاهش عرضه کل میباشد. این روش به رمز ارزهای خاصی اختصاص داده نشده و تقریباً برای همه ارزهای دیجیتال،از جمله Coin یا Token، قابل اجراست. همانطور که جوامع هم ، در صورت چاپ و توزیع بیش از اندازه اسکناس توسط بانک مرکزی، با کاهش ارزش پول ملی رو به رو خواهیم شد، زیاد شدن رمزارزهای در گردش داخل شبکه یک کریپتوکارنسی از یک حد معین نیز به کاهش قیمت آن منجر خواهد شد.حال با سوزاندن تعدادی تفاوت کوین و توکن چیست؟ از رمزارزها می‌توان تعادل لازم را برقرار کرد. تصور اینکه سوزاندن کوین همیشه بعد از مدتی فعالیت شبکه رخ می‌دهد، اشتباه است. ممکن است حتی قبل از راه‌اندازی یک شبکه، سوزاندن توکن عملی شود. برخی توسعه‌دهندگان مایلند در انتهای عرضه اولیه سکه (ICO) پروژه بلاک چینی خود، رمز ارزهای باقی مانده و فروخته نشده را از بین ببرند.اما برخی پلتفرم‌های تریدینگ، این عملیات توکن سوزی را به طور مستمر دنبال و آن را به شکل دوره‌ای اجرا می‌کنند.برای توضیح چگونگی دستیابی به این هدف، ما از بایننس کوین (BNB) به عنوان مثال استفاده خواهیم کرد. قرارداد قبلی بایننس کوین در حالی که در شبکه اتریوم(Ethereum) بود را می توانید در اینجا مشاهده کنید.

توکن سوزی (Coin Burn) و کاربرد آن

اساساً، رویداد سوزاندن توکن (token burn event) به ترتیبِ زیر اتفاق می‌افتد:

• صاحب کوین، با بیان اینکه آنها می‌خواهند مقدار معینی از کوین ها را بسوزانند، عملیات سوزاندن را اعلام میکند.
• سپس قرارداد تأیید می‌کند که آیا فرد کوین مورد نظر را در کیف پول خود دارد یا نه و البته تعداد کوین های اعلام شده معتبر است یا خیر. باید در نظر داشت که فقط اعداد مثبت کار می‌کنند.
• اگر فرد کوین کافی نداشته یا عدد اعلام شده نامعتبر باشد(به عنوان مثال بین ۰ یا -۵ باشد)، عملیات سوزاندن اجرا نمی‌شود.
• اگر به اندازه کافی کوین داشته باشد، تعداد کوین ها کم می‌شود. سپس کل عرضه آن کوین به روز شده و توکن ها میسوزند.
• اگر شما عملیات سوزاندن کوین را به کوین های خود اعمال کنید، کوین هایتان برای همیشه از بین میروند و دیگر به آنها دسترسی نخواهید داشت.

رمز ارزهای مبتنی بر روند اثبات سوزاندن (PoB –> Proof تفاوت کوین و توکن چیست؟ Of Burn) مشخص هستند. PoB یک رویکرد منحصربه‌فرد به منظور رسیدن به توافق و اجماع در یک شبکه توزیع شده میباشد. در چنین شبکه هایی ماینرها و کاربران شبکه می‌بایست بخشی از موجودی فعلی را از بین ببرند. به یاد داشته باشید که رمز ارزها، از اصول اقتصاد بازار تبعیت میکنند و قیمت آنها بر اساس عرضه و تقاضا مشخص میشود.هرجقدر تعداد یک ارز کمتر شود و تقاضا برای آن بیشتر ، قیمت آن افزایش بیشتری پیدا خواهد کرد.ارزهای دیجیتال ماهیت ضد تورمی دارند. بنابر این، برای بیشتر کریپتوکارنسی‌ها، یک مقدار به عنوان حداکثر تعیین شده است .برای مثال تعداد بیت کوین محدود و 21 میلیون واحد اعلام شده است.

دلایل توکن سوزی

تا این قسمت از مقاله با تفاوت کوین و توکن و اهمیت و مزایای توکن سوزی آشنا شدیم . حال در این بخش از مقاله خواهیم خواند که اصلاً چرا صرافی بایننس چنین رویکردی را اتخاذ کرده است.

کاربرد مکانیسم سوزاندن توکن‌ ها به عنوان الگوریتم اجماع

برخی پروژه‌ها برای الگوریتم اجماع خود از الگوریتم اجماع سوزاندن (Proof Of Burn) بهره میبرند. این روش یکی از روش‌های یکتاییست که در شبکه‌های غیر متمرکز وجود دارد.به گونه ای که افراد برای به دست آوردن توکن‌ها موظف به سوزاندن بخشی از آن هستند.

افزایش قیمت توکن ‌پس از توکن سوزی

عرضه و تقاضای بازار مهمترین عاملیست که ارزش یک کوین را مشخص میکند. هرچه قدر عرضه یک کوین کمتر باشد و در مقابل تقاضای مردم برای خرید آن بیشتر باشد، ارزش آن رمزارز بیشتر میشود.بنابراین، قبل از اینکه استخراج یک کوین را آغاز کنید یا تصمیم به خرید آن بگیرید، بهتر است کاملاً درباره آن تحقیق کنید و از حجم عرضه آن با خبر شوید.معمولاً تعداد اکثر کوین های موجود در بازار محدود است. تنها تعداد کمی از کوین ها از این قائده مستثنی هستند و تعدادشان نامحدود است. از طرف دیگر کوین هایی هم هستند که تحت مدیریت و اداره یک شخص یا کمپانی خاص قرار دارند. این رمزارزها توسط شخص یا شرکتی قفل و سپس به بازار عرضه میشوند.(ICO) از این میان میتوان به XRP رمز ارز شرکت ریپل اشاره کرد. کل عرضه یک کوین از مهمترین عوامل مؤثر بر ارزش بازارش است و البته معیاریست که بسیاری از تازه واردان آن را اشتباه میگیرند.به عنوان مثال هم اکنون ارزش بازار لایتکوین 12,044,207,170 دلار است که از این حجم تنها 66,245,618 لایتکوین در گردش است. در مقابل ،ارزش بازار بیتکوین 758,527,954,545 دلار و مقدار در گردش آن 18,596,062 بیتکوین است. حجم عرضه بیتکوین هیچگاه به مقدار حجم در گردش لایتکوین حتی نزدیک هم نمیشود. چرا که حداکثر عرضه بیتکوین محدود و تنها 21،000،000 واحد است. 21 میلیون بیتکوین بیشترین مقدار بیتکوینی است که تا ابد وجود خواهد داشت.رمز ارزها، از اصول اقتصاد بازار تبعیت میکنند .و قیمت آنها بر اساس عرضه و تقاضا مشخص میشود.پس پس از توکن سوزی افزایش قیمت یک رمزارز امری بدیهیست. در بازار کریپتو بر خلاف بازارهای مالی سنتی، افزایش عرضه ناگهانی وجود ندارد؛ چرا که اغلب رمزارزها منابع محدود و مشخصی دارند. بنابراین بعد از رسیدن تعداد توکن‌های تولیدشده به تعداد کلی که از قبل مشخص شده توکن دیگری ایجاد نخواهد شد.

چطور از انجام عملیات سوزاندن کوین مطمئن شویم ؟

صرافی بایننس توکن‌های خود را به صورت فصلی می‌سوزاند. آنها این کار را تا زمانی که تعداد توکن‌های BNB سوزانده‌شده به 100 میلیون برسد، ادامه میدهند. به عبارت دیگر، قرارداد BNB دارای عملکردیست که به عنوان عملیات سوزاندن (burn function) شناخته می‌شود و در هر زمان در دسترس همه است. با این کار می‌توان مقدار معینی از کوین را از منبع در گردش برای همیشه حذف کرد. آمار تمام کوین‌های سوزانده شده به عنوان یک معامله در بلاکچین ثبت می‌شود . به این معنی که تمام عملیات 100٪ شفاف است و هر کسی قادر به بررسی جزئیات کوین های از بین رفته تفاوت کوین و توکن چیست؟ میباشد.به محض اینکه سوزاندن کوین‌ها پس از سه ماه اتفاق می‌افتد، بایننس طی یک اعلان رسمی میزان BNB های سوزانده شده را مشخص می‌کند.(که بر اساس حجم معاملات سه ماهه است). شما می‌توانید تمام تراکنش‌های سوزاندن بی ان بی های ERC-20 را در جستجوگر بلاکچین اتریوم مانند اتراسکن (Etherscan) بازبینی کنید.

اخبار رسمی هویت منتشر کننده را تایید می‌کند ولی مسئولیت صحت مطلب منتشر شده بر عهده ناشر است.