مقدمه بیت کوین

تراکنش ها با ذکر دقیق اطلاعات زمانی در یک زنجیره ادامه دار از اثبات انجام کار مبتنی بر هش، درج خواهند شد. سوابق این تراکنش ها غیر قابل تغییر خواهد بود، مگر آنکه فرایند اثبات انجام کار مجددا انجام شود.

معرفی انواع آدرس های بیت کوین(ویژگی های ادرس های بیت کوین)

معرفی انواع آدرس های بیت کوین؛ در این مقاله قصد داریم در کنار معرفی ادرس های شبکه بیت کوین، ویژگی های آدرس های بیت کوین رو هم بطور کامل بررسی کنیم. آدرس بیت کوین عبارت یا جمله ای هست که مبدا یا مقصد ارز دیجیتال بیت کوین رو در تراکنش های انجام شده در شبکه بلاک چین نشون میده. به عبارت دیگه شما می تونین با استفاده از ادرس بیت کوین، مقصد انتقال بیت کوین رو پیدا کنین و به اون ادرس ارز دیجیتال بیت کوین بفرستین. این ویدیو رو ببینید و مطالب مرتبط با اون رو بخونین و صفر تا صد ادرس های شبکه بیت کوین رو یاد بگیرید.

ما قصد داریم در ویدیوی معرفی انواع آدرس های بیت کوین ، اطلاعاتی در مورد شبکه بیت کوین و ادرس های بیت کوین برای شما ارائه کنیم و به بررسی ویژگی های ادرس های بیت کوین بپردازیم. با توجه به اینکه در این ویدیوی قراره به بررسی ادرس های بیت کوین بپردازیم، بهتره ابتدا مقدمه ای در مورد ارزهای دیجیتال و شبکه های انتقال ارز دیجیتال داشته باشیم تا بتونین مفهوم ادرس بیت کوین رو به راحتی درک کنین. بهتره بدونین ارزهای دیجیتال شکلی دیجیتالی و مجازی پول های واقعی هستن که فقط در فضای مجازی و اینترنت مورد استفاده و معامله قرار می گیرن و شما می تونین ارزهای دیجیتال رو در فضای اینترنتی مبادله و انتقال کنین.
ارزهای دیجیتال بر روی فناوری بلاک چین راه اندازی شدن و به صورت غیر متمرکز فعالیت می کنند. از این رو هیچ نهاد و سازمانی نظارت و کنترلی بر روی ارزهای دیجیتال نداره. به همین دلیل ارزهای دیجیتال محبوبیت زیادی به دست اوردن و مورد استقبال سرمایه گذاران و معامله گران قرار گرفته هست. بلاک چین نیز نوعی دفتر کل توزیع شده هست که همه اطلاعات مربوط به ارزهای دیجیتال مثل تاریخچه تراکنش ها، آدرس های عمومی فرستنده و ادرس های عمومی گیرنده در این فناوری ذخیره میشن و شما هر زمان که دوست داشته باشین می تونین به این اطلاعات دسترسی داشته باشین. البته توجه داشته باشین که شما نمی تونین این اطلاعات رو تغییر بدین.
جالب اینجاست که شما می تونین ارزهای دیجیتال خودتون رو بدون هیچ محدودیت مکانی و زمانی به افراد دیگه انتقال بدین و یا از اون ها دریافت کنین. برای این کار باید آدرس های کیف پول همدیگه رو داشته باشین، چون این ادرس ها همانند شماره مقدمه بیت کوین کارت های بانکی شما عمل می کنند. ارز دیجیتال BTC نیز ادرس های مخصوص خودش رو داره که به همین منظور در ویدیوی معرفی انواع ادرس های بیت کوین، اطلاعاتی در مورد ادرس های بیت کوین برای شما ارائه می کنیم و به بررسی ویژگی ادرس های بیت کوین می پردازیم.

ارز دیجیتال بیت کوین چیست؟

بهتره قبل از اینکه به معرفی ادرس های Bitcoin بپردازیم، اطلاعاتی در مورد ارز دیجیتال BTC و نحوه کار این رمز ارز برای شما ارائه کنیم تا زمینه ای باشه برای درک مفهوم ادرس های بیت کوین. ما می تونیم در پاسخ به سوال ارز دیجیتال بیت کوین چیست؟ این جواب رو بدیم که ارز دیجیتال بیت کوین با نماد اختصاری BTC نوعی ارز دیجیتال یا شکلی از دارایی دیجیتال هست که در رتبه 1 بازار کریپتوکارنسی ها قراره داره و نخستین ارز دیجیتالی هست که در سال 2009 توسط شخصی به اسم ساتوشی ناکاموتو راه اندازی شد و وارد بازار ارزهای دیجیتال شد. این رمز ارز به دلیل محبوبیت زیادی که داره رتبه اول بازار کریپتوکارنسی ها قرار داره و مورد استقبال خیلی از سرمایه گذاران و معامله گران بازار ارزهای دیجیتال قرار گرفته.
همونطور که در ویدیوی معرفی ادرس های بیت کوین نیز گفتیم، ارز دیجیتال بیت کوین می تونه نوعی پول باشه که با اون میشه خرید کرد و یا سفارش آنلاین انجام داد. بهتره بدونین ارز دیجیتال بیت کوین ویژگی های زیادی داره که از جمله از این ویژگی ها می تونیم به غیر متمرکز بودن اون اشاره کنیم. بنابراین از اونجایی که ارز دیجیتال بیت کوین به صورت غیر متمرکز فعالیت می کنه و بر روی بلاک چین قرار داره، هیچ نهاد و سازمانی مدیریت و کنترلی بر اون اون ندارن و شما می تونین به راحتی ارز دیجیتال BTC رو بدون محدودیت زمانی و مکانی به سراسر جهان انتقال بدین.

تراکنش های بیت کوین چگونه است؟

همونطور که در ویدیوی معرفی ادرس های بیت کوین نیز گفتیم، تراکنش های بیت کوین شفاف هستن و هر تراکنشی که در شبکه بیت کوین انجام شده باشه توسط همه قابل مشاهده هست. به عبارت دیگه هر کسی که بخواد می تونه یه تراکنش رو پیگیری بکنه، ولی نه به این معنی که اطلاعات هویتی افراد مشخص بشه و تنها میشه ادرس ها رو به همراه دریافتی و ارسالی ها مشاهده و بررسی کرد.

آدرس بیت کوین چیست؟

ما می تونیم در پاسخ به سوال آدرس بیت کوین چیست؟ این جواب رو بدیم که آدرس بیت کوین عبارت یا جمله ای هست که مبدا یا مقصد ارز دیجیتال بیت کوین رو در تراکنش های انجام شده در شبکه بلاک چین نشون میده. به عبارت دیگه شما می تونین با استفاده از ادرس بیت کوین، مقصد انتقال بیت کوین رو پیدا کنین و به اون ادرس ارز دیجیتال بیت کوین بفرستین. همچنین مثل شماره کارت بانکی، اگه می خواهیم بیت کوین ها رو به دوست خودتون بفرستین، می تونین بیت کوین های خودتون رو از طریق آدرس بیت کوین خود به آدرس بیت کوین دوست خودتون انتقال بدین. نکته قابل توجه این هست که ادرس بیت کوین هر کسی مانند شماره کارت بانکی متفاوت هست.
همونطور که در ویدیوی معرفی انواع ادرس های بیت کوین نیز گفتیم، آدرس بیت کوین نوعی رشته کد 24 تا 35 کلمه ای هست که کاربران بازار ارزهای دیجیتال با استفاده از اون این امکان رو دارن تا ارز دیجیتال بیت کوین رو دریافت یا ارسال کنند. همچنین هر کدوم از انواع ادرس های بیت کوین می تونه توسط کاربران برای ارسال، دریافت و انتقال بیت کوین و سارزهای دیجیتال به بقیه ادرس های موجود در شبکه به وجود بیان. همچنین خیلی از کارشناسان و متخصصین بازار ارزهای دیجیتال و فناوری بلاک چین این توصیه رو دارن تا هر بار که بیت کوین می فرستن و دریافت می کنین، آدرس بیت کوین جدیدی رو به مقدمه بیت کوین وجود بیارین.
جالب اینجاست که بدونین ادرس بیت کوین دقیقا همون کاری رو می کنه که شما می تونین با استفاده از شماره کارت بانکی انجام بدین. با این تفاوت که هر فرد در یه بانک دارای یه شماره کارت بانکی هست، ولی در مورد ادرس بیت کوین هر فرد می تونه ادرس بیت کوین متفاوتی در فرمت های مختلف داشته باشه که تولید این ادرس ها با توجه به برخی از توابع ریاضی هست و خودش فرد نیز می تونه با انجام عملیات ریاضی یه ادرس بیت کوین جدید به وجود بیاره.

Segwit چیست؟

در این قسمت از مقاله معرفی انواع آدرس های بیت کوین، قصد داریم تا مفهوم سگویت رو برای شما مورد بررسی قرار بدیم. بهتره بدونین Segwit روش یا راهی برای اصلاح بلاک های زنجیره شبکه بلاک چین بیت کوین هست که باعث میشه تا اندازه تراکنش های ذخیره شده در هر بلاک کوتاه بشه و بلاک چین ها ظرفیت بیشتری برای پردازش تراکنش ها داشته باشن. به این ترتیب سگویت نقش زیادی در تراکنش ها و شبکه بیت کوین داره و بهتره در زمان انجام تراکنش ارز دیجیتال بیت کوین از این سازوکار استفاده کنین.
همونطور که در ویدیوی معرفی ادرس های بیت کوین نیز گفتیم، Segwit در اصل خلاصه عبارت Segregated Wintness هست. در این عبارت کلمه Segregate به معنی جداسازی و کلمه Wintnesses نیز به معنی امضای تراکنش هست. بنابراین پروتکل Segwit یا سگویت به معنی جدا کردن امضای تراکنش ها یا معامله ها هست که مورد استفاده معامله گران شبکه بیت کوین قرار می گیره. همچنین سگویت به دلیل ویژگی ها و کاربردهای خاصی که داره مورد استقبال خیلی از افراد قرار می گیره و محبوبیت زیادی به دست میاره.

مزایای سگویت چیست؟

همونطور که گفتیم، سگویت مزایای زیادی داره و همین امر باعث میشه تا مورد استقبال خیلی از افراد قرار بگیره و محبوبیت زیادی به دست بیاره. بهتره بدونین افزایش ظرفیت تراکنش های بیشتر در هر بلاک به معنی کاهش کارمزد تراکنش و افزایش تعداد تراکنش ها در هر بلاک و انجام سریع معاملات یا پردازش سریع تراکنش ها از مزایای سگویت هست که باعث میشه تا محبوبیت سگویت بیشتر بشه. همچنین بهتره بدونین Segwit می تونه تراکنش های معیوب و مشکل دار رو از شبکه حذف کنه و جا رو برای تراکنش های صحیح باز بکنه.

فرمت ادرس های بیت کوین چگونه است؟

جالب اینجاست که بدونین همه چیزی که برای ارسال یا دریافت ارز دیجیتال BTC لازم دارین، یه ادرس کیف پول هست که شامل 26 الی 35 کلمه یا حروف هست. همچنین هر آدرس ارز دیجیتال BTC می تونه برای انتقال ارز دیجیتال به هر ادرس دیگه در شبکه بیت کوین مورد استفاده کاربران قرار بگیره. البته باید کیف پول نرم افزاری و فرستنده از اون ادرس انتخابی پشتیبانی بکنه. نکته قابل توجه این هست که به خاطر وجود چند ادرس بیت کوین مختلف و ارائه دهنده های والت و صرافی هایی که فقط از چند نوع ادرس مخصوص پشتیبانی می کنند، باید هر کدوم از ادرس ها رو بشناسین و اون ها رو بررسی کنین.
همونطور که در بخش قبلی مقاله نیز گفتیم، ادرس بیت کوین دقیقا چیزی شبیه به شماره کارت بانکی شما هست که می تونین با استفاده از ادرس بیت کوین، ارز دیجیتال بیت کوین خودتون رو به دوستان خودتون انتقال بدین یا ارز دیجیتال بیت کوین رو از اون ها دریافت کنین. بهتره بدونین در حال حاضر آدرس های بیت کوین دارای 3 ساختار مختلف هستن که باید هر کدوم از این ساختارها رو باید بشناسین و اون ها رو مورد بررسی قرار بدین. همچنین خیلی از کاربران فعال در بازار ارزهای دیجیتال معمولا انواع ادرس های بیت کوین در شبکه های بلاک چینی برای انجام تراکنش های خودشون مورد استفاده قرار میدن که البته در تضاد با هم نیستن.
همونطور که در ویدیوی معرفی انواع ادرس های بیت کوین نیز گفتیم، ادرس های ارز دیجیتال تفاوت زیادی با هم ندارن و قابل انتقال از یه کیف پول به کیف پول دیگه هستن. با این حال در بعضی وقت ها این تفاوت ها باعث میشه تا مشکلاتی به وجود بیاد. برای مثال همه کیف پول های ارز دیجیتال از همه ادرس های ارز دیجیتال پشتیبانی نمی کنند. بنابراین باید برای ارسال و دریافت ارز دیجیتال بیت کوین با ادرس های مختلف، باید از کیف پولی استفاده کنین که از ادرس مورد نظر شما پشتیبانی کنند. به عبارت دیگه برای انجام معاملات ارزهای دیجیتال، صرافی یا کیف پول مورد نظر شما باید حداقل از یکی از انواع ادرس های بیت کوین پشتیبانی بکنه.

انواع آدرس بیت کوین:

همونطور که گفتیم، آدرس بیت کوین در سه فرمت قرار داره که شما می تونین ارز دیجیتال بیت کوین رو با استفاده از این سه ادرس ارسال و دریافت کنین. به همین منظور ما در این قسمت از مقاله ادرس بیت کوین چیست؟ این ادرس ها رو برای شما معرفی و مورد بررسی قرار بدیم.

• فرمت آدرس P2SH

یکی از انواع ادرس های بیت کوین، فرمت آدرس P2SH هست. بهتره بدونین این ساختار با عدد 3 شروع میشه و مخفف عبارت پرداخت بر اساس هش های اسکریپت شده هست. همچنین این هش دارای عملکردی بالا و کیفیتی خوب تر از بقیه فرمت ادرس های بیت کوین هست. علاوه بر این، فرمت ادرس P2SH از امنیت بالاتری برخوردار هست و از هش های اسکریپتی برای نقل و انتقال ارزهای دیجیتال بیت کوین استفاده می کنه.

• فرمت آدرس P2PKH

یکی دیگه از انواع ادرس های بیت کوین، فرمت ادرس P2PKH هست. این فرمت یکی از استانداردهای ادرس بیت کوین هست که با کاراکتر 1 شروع میشه. همچنین این فرمت ادرس بیت کوین به ادرس لگسی هم معروف هست. ادرس های لگسی با بقیه ادرس ها شباهتی ندارن، ولی این امکان رو دارن تا تبادلات ارزی رو انجام بدن.

• فرمت ادرس BECH32

یکی از انواع ادرس های بیت کوین، فرمت ادرس BECH32 هست که ساختاری متفاوت با دو فرمت قبلی داره. در اصل پیشوند این نوع ادرس دهی با کلمه 1BC شروع میشه. همچنین این فرمت با اسم سگویت نیز شناخته میشه و توسط خیلی از صرافی ها و کیف پول ها پشتیبانی میشه.

نتیجه و جمع بندی:

ما سعی کردیم در مقاله آدرس بیت کوین چیست؟ اطلاعاتی در مورد شبکه بیت کوین برای شما ارائه کنیم و به معرفی انواع شبکه های بیت کوین بپردازیم. همونطور که گفتیم، آدرس بیت کوین عبارت یا جمله ای هست که مبدا یا مقصد ارز دیجیتال بیت کوین رو در تراکنش های انجام شده در شبکه بلاک چین نشون میده. همچنین شما برای انتقال یا دریافت ارز دیجیتال بیت کوین باید توجه داشته باشین که کیف پول یا صرافی مورد نظر شما از ادرس انتخابی شما پشتیبانی بکنه. برای به دست اوردن اطلاعات بیشتر می تونین ویدیوی آموزشی رو مشاهده کنین.

مقدمه بیت کوین

امروزه بازارهای جدید بسیاری در حال رشد هستند.یکی از این بازارها که تا حدودی جایگاه خودرا پیدا کرده است بازار ارزهای دیجیتال است.بسیاری از افراد که سال ها قبل در بازارهای دیگر از جمله بازار فارکس مشغول یادگیری و آموزش فارکس بودند امروزه علاقه مند به آشنایی با بازارهای ارز دیجیتال می باشند.اما ممکن است اطلاعات دقیقی از این بازارها و ارزش های درحال خریدوفروش در آن نداشته باشند.یکی از ارزش های مورد مبادله در بازار کریپتوکارنسی بیت کوین است.اگر هنوز چیزی از بیت‌کوین سر در نمی‌آورید، در این مقاله به زبانی خیلی ساده و واضح آن را توضیح می‌دهیم.

بیت‌کوین چگونه کار می‌کند؟

فرض کنید که روی نیمکتی در یک پارک نشسته‌ایم. من یک سیب با خودم دارم و آن را به شما می‌دهم.

حالا شما یک سیب دارید و من هیچ سیبی ندارم. ساده بود، نه؟

بیایید ببینیم دقیقا چه اتفاقی افتاد.

سیب من بطور کاملاً فیزیکی در دستان شما قرار گرفت و شما هم می‌دانید که این اتفاق افتاد. هم من آنجا بودم، هم شما آنجا بودید و هم اینکه شما سیب را با دستان خودتان لمس کردید.

ما نیازی به یک شخص سومی نداشتیم که این انتقال را انجام دهد. همچنین نیازی نبود مثلاً یک قاضی را صدا بزنیم که همراه با ما در پارک روی نیمکت بنشیند و تأیید کند که سیب از جانب من به شما رسیده است.

حالا این سیب برای شماست. من نمی‌توانم سیب دیگری به شما بدهم، چرا که اصلاً هیچ سیب دیگری ندارم. همینطور دیگر هیچ کنترلی روی آن سیب هم ندارم. به عبارت دیگر، آن سیب بطور کامل از اموال و دارایی‌های من حذف شد. حالا این شما هستید که روی آن سیب کنترل دارید. شما می‌توانید آن سیب را به دوست خود بدهید، دوست شما می‌تواند آن سیب را به دوستش بدهد و الی آخر.

تبادل بین دو نفر به همین شکل است. فرقی هم نمی‌کند که من به شما یک موز بدهم، یا یک کتاب، یک دلار یا … .

اما بپردازیم به اصل موضوع.

باز هم مثال سیب

حالا فرض کنید من یک سیب دیجیتال دارم و می‌خواهم سیب دیجیتال خودم را به شما بدهم. اینجاست که موضوع جالب می‌شود.

از کجا می‌دانید سیب دیجیتالی که قبلاً متعلق به من بوده، حالا برای شماست، یعنی الان برای خودِ خود شماست؟ چند لحظه در این مورد فکر کنید. حالا مسئله کمی پیچیده‌تر شده است، نه؟ از کجا می‌دانید من قبلاً این سیب دیجیتال را برای شخص دیگری ایمیل نکرده‌ام؟

حتی شاید چند کپی از این سیب دیجیتال روی کامپیوتر خودم درست کرده باشم. یا اینکه شاید این سیب دیجیتال را در اینترنت قرار داده باشم و یک میلیون نفر آن را دانلود کرده باشند.

همانطور که می‌بینید، این تبادلات دیجیتالی خیلی ساده انجام نمی‌شوند. ارسال یک سیب دیجیتال شبیه به دادن یک سیب فیزیکی نیست.

بعضی از دانشمندان حوزه کامپیوتر اسم خوبی برای این مشکل گذاشته‌اند: مسئله دوبار خرج کردن. اما اصلاً نگران نباشید. کافی است تا این حد بدانید که آن‌ها مدتی درگیر این مسئله بودند و مدت‌ها نتوانسته بودند آن را حل کنند.

اما بیایید خودمان راه حلی برای این مسئله پیدا کنیم.

دفتر حسابداری

شاید لازم باشد آمار این سیب‌های دیجیتال را در یک دفتر حسابداری ثبت کنیم. در واقع این دفتر برای ثبت تمام تبادلات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از آنجاییکه این دفتر حسابداری از نوع دیجیتال است، باید در همان دنیای دیجیتال قرار داشته باشد و کسی هم مسئول آن باشد.

درست مثل بازی‌ آنلاین World of Warcraft. شرکت سازنده این بازی، Blizzard، «دفتر حساب و کتابی» برای ثبت تمامی شمشیرهای موجود در سیستم‌های خود دارند. بنابراین شخصی مثل سازندگان این بازی‌ها باید آمار سیب‌های دیجیتال ما را ثبت کند. خیلی خوب، مسئله را حل کردیم.

مشکلات نقل و انتقال:

اما باز هم چند مشکل وجود دارد:

۱) از کجا معلوم کسی در شرکت Blizzard شمشیرهای بیشتری ایجاد نکند؟ یعنی مثلاً آن شخص می‌تواند هر وقت که بخواهد چند سیب دیجیتال به موجودی حساب خود اضافه کند!

۲) این مسئله دیگر مثل وقتی که روی نیمکتی در پارک نشسته بودیم نیست. آن موقع فقط من و شما بودیم. اما وقتی صحبت از Blizzard می‌شود، یعنی در واقع شخص سوم یا یک قاضی را شاهد تمام تبادلات خود قرار می‌دهیم. واقعاً من چطور می‌توانم سیب‌های دیجیتال خودم را به همان طریق ساده و معمولی و بدون دردسر به شما بدهم؟

آیا راهی وجود دارد که نسخه دیجیتالی تبادل سیب در پارک را پیاده‌سازی کنیم؟ به نظر می‌رسد که بله …

راه حل:

به نظرتان چطور می‌شود اگر این دفتر حسابداری را در اختیار همه قرار دهیم؟ یعنی مثلاً به جای اینکه این دفتر حساب و کتاب فقط روی کامپیوتر‌های شرکت Blizzard قرار داشته باشد، در کامپیوترهای همه مردم وجود داشته باشد. و همچنین از ابتدا تمام تبادلات انجام شده سیب دیجیتال، در این دفتر ثبت شود.

در این صورت دیگر نمی‌توانید تقلب کنید. من نمی‌توانم سیب دیجیتال نداشته خودم را به شما بدهم، چرا که در این صورت این مورد با آنچه در دفتر حسابداری دیگران به ثبت رسیده مطابقت نخواهد داشت و بقیه مطلع می‌شوند که تقلبی در کار است، مخصوصاً اگر رقم‌ها درشت باشند.

بعلاوه اینکه این دفتر فقط توسط یک نفر کنترل نمی‌شود، بنابراین از این بابت مطمئن هستم که هیچکس نمی‌تواند سیب دیجیتالی برای خودش درست کند. قوانین این سیستم هم از ابتدا کاملاً تعریف شده است.

و این کدها و قوانین همگی بصورت «متن باز» (open source) هستند، یعنی چیزی شبیه به نرم‌افزاری که در گوشی اندروید مادر شما نصب است، یا چیزی شبیه به ویکی‌پدیا. افراد باهوشی هستند که این کدها را تنظیم می‌کنند، امنیت آن‌ها را برقرار می‌کنند، آن‌ها را ارتقاء می‌دهند و مدام مورد بررسی قرار می‌دهند.

شما هم می‌توانید در اجرای این شبکه سهیم باشید، یعنی این دفتر حساب و کتاب را به‌روز کنید و چک کنید که آیا همه چیز درست است یا خیر. اگر مشکلی پیدا کنید، مثلاً ۲۵ سیب دیجیتال پاداش می‌گیرید. در واقع این تنها راه تولید سیب دیجیتال در این سیستم است.

خوب من تا اینجا موضوع را خیلی ساده بیان کردم. اما چنین سیستمی واقعا وجود دارد و به آن پروتکل بیت‌کوین می‌گویند. و آن سیب‌های دیجیتال هم در واقع همان بیت‌کوین‌ها هستند. حالا متوجه ماجرا شدید؟

دفتر حساب‌وکتاب عمومی چه کاربردی دارد؟

۱) یادتان هست که گفتم این دفتر بصورت متن باز است؟ تعداد کل سیب‌های موجود از همان ابتدا در این دفتر عمومی تعریف می‌شود. یعنی مقدمه بیت کوین من دقیقاً می‌دانم چه تعداد سیب وجود دارد و تعداد سیب‌های سیستم محدود است.

۲) وقتی تبادلی انجام می‌دهم، می‌دانم که سیب دیجیتال من بصورت تأیید شده از اموال من کسر شده و الان دیگر در اختیار شماست. در گذشته نمی‌توانستم چنین صحبتی را در خصوص چیزهای دیجیتال بگویم. اما با این سیستم، تبادلات توسط دفتر حسابداری عمومی تأیید می‌شوند.

۳) از آنجاییکه این دفتر در دسترس عموم مردم است، دیگر نیازی به حضور یک قاضی یا یک شخص سوم نیست تا مطمئن شوید تقلبی در کار نیست و مثلا من برای خودم چند کپی از سیب‌های دیجیتال درست نکرده‌ام، یا آن‌ها را چند مرتبه به افراد مختلف ارسال نکرده‌ام.

در این سیستم، تبادل یک سیب دیجیتال حالا دیگر شبیه به تبادل یک سیب فیزیکی است. الان دیگر مثل این است که من یک سیب را بدون واسطه در دستان شما قرار داده‌ام. و برای انجام این تبادل فقط من و شما حضور داریم و دیگر نیازی نیست شخص سومی این تبادل را تأیید کند.

اما می‌دانید قسمت جالب موضوع کجاست؟ اینکه همه چیز همچنان بصورت دیجیتال است.

حالا دیگر می‌توانیم ۱۰۰۰ عدد سیب، یا یک میلیون سیب و یا حتی ۰٫۰۰۰۰۰۰۱ سیب را جابجا کنیم. من می‌توانم این سیب‌ها را با یک کلیک به شما ارسال کنم. و همچنین حتی اگر من در نیکاراگوئه باشم و شما در نیویورک، باز هم می‌توانم سیب‌های خودم را به شما انتقال دهم.

بعلاوه می‌توانم چیزهای دیجیتال دیگری هم به همراه این سیب‌های دیجیتال برای شما ارسال کنم. مثلاً می‌توانم یک پیام (متن دیجیتال)، یا چیزهای مهم‌تر دیگری مانند یک قرارداد، گواهی سهام یا کارت شناسایی هم به آن ضمیمه کنم.

با این حساب این سیستم خیلی خوب است. اما چطور این سیب‌های دیجیتال را ارزش‌گذاری کنیم؟

این روزها اکثر مردم از اقتصاددان‌ها گرفته تا سیاست‌مداران و برنامه‌نویسان، درباره این موضوع بحث و گفتگو می‌کنند. اما به هیچکدام از این حرف‌ها گوش ندهید. بعضی افراد باهوش هستند، بعضی‌ها اطلاعات غلط دارند. برخی می‌گویند این سیستم خیلی ارزشمند است، عده‌ای می‌گویند مفت نمی‌ارزد. بعضی‌ها نرخ کاملاً مشخصی مثل ۱۳۰۰ دلار برای هر سیب را مشخص می‌کنند. دسته دیگری از مردم می‌گویند این همان طلای دیجیتال است، بعضی دیگر می‌گویند یک ارز محسوب می‌شود. بعضی افراد می‌گویند این سیستم آینده جهان را دگرگون می‌کند، برخی دیگر هم می‌گویند این صرفاً یک میل و گرایش زودگذر است.

من هم نظر شخصی خودم را در مورد بیت‌کوین دارم که حالا این بماند برای بعد.

به هرصورت الان دیگر خیلی بیشتر در مورد بیت‌کوین می‌دانید.برای آشنایی بیشتر شبکه بلاک چین پیشنهاد میکنیم مقاله ” تشریح کامل بلاک‌چین وآینده آن“را مطالعه نمایید.

استخراج بیت کوین چیست و چه فرایندی دارد؟

استخراج بیت کوین یکی از جنجالی‌ترین مشاغل روز دنیاست که امروزه اخبارش از گوشه و کنار جهان تا همین ایران خودمان بسیار به گوش می‌رسد. بیت کوین به عنوان اولین رمزارز موفق در جهان، سال ۲۰۰۸ به دنیا آمد و ساتوشی ناکاموتو (خالق افسانه‌ای آن) بدون این که مشخصاتی از خودش بدهد، وایت‌پیپر یا همان بیانیه آن را منتشر کرد. پس از آن انتشار، مردم می‌توانستند نرم‌افزار استخراج بیت کوین را دانلود و با آن کسب درآمد کنند.

اما سوال اینجاست که کلمه استخراج برای یک ارز دیجیتالی که هویت فیزیکی ندارد چه مفهومی دارد؟ استخراج تا پیش از این، ما را به یاد نفت، طلا، زغال سنگ و یا سنگ‌های قیمتی می‌انداخت. هر کدام از این‌ها معدن و منبعی در طبیعت دارد که پس از تشخیص محل آن، متخصصین آن حوزه با تجهیزات و نیروهای انسانی و هزینه‌هایی که شرکت‌های بزرگ در اختیار آنها می‌گذارند، آن ماده را استخراج می‌کنند تا سود آن به شرکت و حتی به کل یک کشور برسد.

اما برای استخراج بیت کوین، ماجرا آن چنان دشوار نیست. هرچند که افرادی با خرید تجهیزات زیاد، مجموعه‌های بزرگی را برای ماینینگ یا استخراج بیت کوین راه اندازی کرده مقدمه بیت کوین اند، اما در این وادی هر شخص به تنهایی می‌تواند یک استخراج کننده باشد. اما این موضوع باز هم به همان سوال اصلی برمی‌گردد؛ استخراج بیت کوین چیست و چگونه یک ارز دیجیتال، می‌تواند استخراج شود؟

مفهوم استخراج بیت کوین

ماینینگ یا استخراج، امری داوطلبانه است که هر کسی می‌تواند تصمیم بگیرد تا به عنوان یک ماینر (یا استخراج کننده) قدرت پردازش دستگاه های استخراج خود را در اختیار شبکه بیت کوین قرار دهد تا به وسیله آن، امنیت این شبکه حفظ و تراکنش‌های بیت کوین تأیید شود.

طبیعی‌ست کسی که برای این کار داوطلب می‌شود، به دنبال منافع شخصی‌ست و در ازای کاری که از دستگاه خود می‌کشد، درخواست پاداش دارد. این پاداش همان واحد بیت کوین است.

پس ماینر سه نیاز شبکه بیت کوین را برطرف می‌کند:

• تأیید تراکنش‌های شبکه
• حفظ امنیت شبکه بیت کوین
• تولید واحدهای جدید بیت کوین به طور غیرمتمرکز

الگوریتم استخراج بیت کوین

استخراج ارزهای دیجیتال، بر پایه الگوریتم های مختلفی انجام می‌شود. الگوریتم های مانند اثبات کار، اثبات سهام از معروف‌ترین الگوریتم‌های این عرصه است. الگوریتم اثبات فضا زمان نیز اخیراً توسط ارز Chia معرفی شده که بر پایه آن استخراج می‌شود.

اما استخراج بیت کوین از الگوریتم اثبات کار (Proof to work) تبعیت می‌کند. این الگوریتم را آدام بک (Adam Back) برای اولین بار در سال ۱۹۹۷ برای جلوگیری از اسپم‌های رایانه‌ای خلق کرد. در آن زمان حملات اسپم به سیستم‌های رایانه‌ای اتفاق می‌افتاد. به این معنا که پیام‌ها و درخواست‌های بیهوده و مهمل به سیستم ارسال می‌شد تا سرعت عملکرد آن را کاهش دهد.

آدام بک برای مبارزه با این حملات، سازوکاری ابداع کرد تا کاربران برای فرستادن پیام باید یک سری محاسبات ریاضی را با رایانه خود انجام می‌دادند که طبیعتاً زحمت آن بر گردن CPU بود. پس دیگر کسی که میخواست پیام‌های پوچ و مهمل بفرستد، باید کاری زیادی از CPU خود می‌کشید و در نهایت قطعاً از این تصمیم، منصرف می‌شد.

در استخراج بیت کوین، ماینر (یعنی دستگاه او) باید معادلات ریاضی پیچیده‌ای را حل کند. او با حل کردن معادلات، می‌تواند یک بلاک معتبر بسازد و به زنجیره بلاک‌چین متصل کند. در نهایت در ازای ساخت بلاک، پاداشی عاید ماینر می‌شود.

در این شبکه نیز اگر کسی بخواهد حمله کوبنده‌ای به شبکه بلاک‌چین بیت کوین داشته باشد، باید بیشتر از ۵۰ درصد قدرت پردازش شبکه را در اختیار بگیرد. اگر به بزرگی و قدرتمندی شبکه بیت کوین آگاه هستید، می‌دانید که این کار تقریبا غیر ممکن است.

نودهای شبکه بیت کوین

هر نود در شبکه بیت کوین، رایانه‌ای است که با اجرا کردن نرم‌افزار بیت کوین و مشارکت در انتقال اطلاعات، به سیستم کل شبکه بیت کوین کمک می‌کند. هر کدام از ما می‌تواند با دانلود نرم‌افزار بیت کوین و دانلود کامل تاریخچه تراکنش‌های تا به امروز، یک نود تشکیل دهد. کار یک نود این است که تراکنش‌های بیت کوین را اعتبارسنجی و سپس به شبکه ارسال می‌کند.

در اوایل شروع بیت کوین، تمام نودها ماینر بودند. اما امروزه دیگر نودهای اعتبارسنج تراکنش‌ها و نودهای استخراج بیت کوین از هم تفکیک شده‌اند.

نودهای استخراج کننده، به خاطر قدرت پردازشی که دارند، تراکنش‌های بیت کوین را در بسته‌هایی به اسم بلاک جمع می‌کند. هر بلاک به بلاک قبلی متصل می‌شود و تمام بلاک‌ها زنجیره شبکه بیت کوین را تشکیل می‌دهند. اما یادمان باشد که ساخت بلاک به همان حل کردن معادلات ریاضی مربوط می‌شود.

معادلات ریاضی

معادلات ریاضی که برای فرایند استخراج بیت کوین به وجود می‌آید، بسیار پیچیده هستند. دستگاه‌های استخراج فقط از طریق حدس زدن اعداد، به حل معادله مشغول می‌شوند. دستگاه استخراج کننده، آنقدر اعداد را پشت سر هم تست می‌کند تا بالاخره به جواب برسد. اما او در این مسئله تنها نیست. ماینرهای دیگری نیز در کنار او، در حال تلاش برای حل معادلات و رسیدن به پاسخ نهایی هستند.

این مرحله از فرایند، شبیه مسابقه می‌شود. هر دستگاهی که پردازش قوی‌تری داشته باشد، بیشتر شانس برنده شدن را دارد. وقتی یک ماینر به پاسخ معادله برسد، برنده بازی می‌شود و پاسخ را به سایر نودها اعلام می‌کند. ماینرهای دیگر بلافاصله سراغ نود دیگری می‌روند.

استخراج کننده برنده، علاوه بر دریافت کارمزد تراکنش‌های بلاک، مقدار مشخصی از بیت کوین را به عنوان پاداش حل معادله از آن خود می‌کند. در حال حاضر پاداش تشکیل هر بلاک، ۶.۲۵ واحد بیت کوین است. این عدد در ابتدای مسیر بیت کوین، ۵۰ واحد بود. اما طبق قانونی که برای شبکه بیت کوین تعریف شده، هر چهارسال یک بار، پاداش استخراج بیت کوین نصف می‌شود. تمام بیت کوین های قابل استخراج، ۲۱ میلیون عدد هستند که تا سال ۲۱۴۰، دیگر چیزی برای استخراج باقی نمی‌ماند.

سختی استخراج بیت کوین

زمان تشکیل هر بلاک بیت کوین، ۱۰ دقیقه است. هر ده دقیقه، بیت کوین‌های جدیدی به شبکه اضافه می‌شوند و به ماینرها می‌رسند. اما حتما کسی پیدا می‌شود که سیستم رایانه‌ای قدرتمندی فراهم کند که حل معادلات را در ۵ دقیقه انجام دهد. اما با این حرکت، در نظم شبکه اختلال به وجود می‌آید و استخراج تمام واحدها زودتر موعد به پایان خواهد رسید. به همین دلیل، چیزی به نام سختی شبکه در سیستم بیت کوین تعریف شده است.

شبکه بیت کوین، طبق فرایندی خودکار در برابر قدرت پردازش موجود، سختی حل کردن معادلات را کم و زیاد می‌کنند تا ماینرها در ده دقیقه (نه بیشتر و نه کمتر) به پاسخ درست برسند. هرچند این زمان همیشه دقیقا روی ۱۰ دقیقه تمام نمی‌شود و شاید یک بلاک در ۹.۸ دقیقه تشکیل شود

اما در نهایت، سختی استخراج، نوعی لج‌بازی سیستم با پردازنده‌هاست. به نحوی که اگر قدرت پردازش ماینرها بالا برود، سختی شبکه هم بیشتر می‌شود. اگر هم قدرت پردازش آنها کاهش یابد، از سختی شبکه نیز کاسته می‌شود. در شبکه بیت کوین، هر دو هفته یک بار، سختی شبکه تنظیم می‌شود.

استخر استخراج بیت کوین چیست؟

سالها از تولد این سیستم می‌گذرد و امروزه با توسعه شبکه و اتصال دستگاه‌های قدرتمند استخراج، دیگر ماینینگ بیت کوین مثل قدیم توسط یک ماینر انجام نمی‌شود. مگر این که استخراج کننده، مجموعه‌ای از دستگاه‌های قدرتمند پردازشگر را به تنهایی برای استخراج خود در اختیار داشته باشد.

در حال حاضر، ماینرها بیشتر به استخرهای استخراج ملحق می‌شوند. استخر استخراج، مرکزی مجازی‌ست که دستگاه‌های استخراج بیت کوین از سراسر جهان به آن متصل می‌شوند. هر استخر به نمایندگی از تمام دستگاه‌های متصل به آن، با قدرت تمام آنها، شروع به حل معادلات و ساخت بلاک می‌کند. در نهایت پاداشی که هر استخر برنده می‌شود، بین تمام ماینرها (به میزان قدرت پردازشی که به استخر اضافه کرده بودند) تقسیم می‌شود.

وضعیت امروز استخراج بیت کوین

استخراج بیت کوین، حرکتی بود که رهبر پشت پرده آن، ساتوشی ناکاموتو، تمام قواعد و محدودیت‌های مقدمه بیت کوین آن را تعیین کرد. ناکاموتو تنها ۲۱ میلیون بیت کوین را برای استخراج در نظر گرفت که از این تعداد، تا به امروز تقریبا ۱۹ میلیون آن استخراج شده است. پس از هاوینگی که در بهار سال ۱۳۹۹ اتفاق افتاد، مقدار بیت کوینی که در ده دقیقه استخراج می‌شود به ۶.۲۵ واحد رسید.

اما علاقمندان به این عرصه، هر روز بیشتر و بیشتر درگیر استخراج آن می‌شوند. بسیاری از ماینرها برای تأمین انرژی برق مصرفی دستگاه‌ها، به استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر (مانند انرژی خورشیدی، باد و انرژی برق‌آبی) روی آورده‌اند. حتی حکومت ها، استخراج بیت کوین را، به وسیله‌ای برای افزایش قدرت اقتصادی تبدیل کرده‌اند. برای نمونه، چین در حال حاضر، نزدیک به ۵۰ درصد حجم پردازش‌های شبکه بیت کوین را انجام می‌دهد و به این دلیل که در این میدان، از آمریکا بسیار جلوتر است، احساس غرور می‌کند.

کشورها برای استخراج بیت کوین، آنقدر به تکاپو افتاده‌اند و فارم‌های بزرگ و پرمصرف ایجاد کرده‌اند که فریاد اعتراض حامیان محیط زیست هم بلند شده. آنها می‌گویند انرژی که دستگاه‌های ماینینگ استفاده می‌کنند، کربن زیادی تولید می‌کند که می‌تواند آسیب جدی به محیط زیست برساند.

به هر حال، شاید این الگوریتم پر مصرف، در استخراج‌های دیگر، کم کم جای خود را به الگوریتم‌های دیگر بدهد. اما هویت ارز دیجیتال و مزایای آن، عمر تازه‌ای در زمین دارد و احتمال نمی‌رود به این زودی‌ها زندگی ما را ترک کند.

مفهوم «ارز دیجیتال» به زبان ساده

همزمان با رشد ارزش بیت کوین در سال ۲۰۱۷، ارزهای دیجیتال به یک جریان اصلی در دنیا تبدیل شدند. معمولا به ارزهای دیجیتال نام «طلای دیجیتال» نسبت داده می شود. زیرا، برخی از ویژگی های بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال با این فلز گران بها برابری می کنند. اما این مقایسه درستی نیست.

کریپتوکارنسی یا ارز دیجیتال به یک سیستم انتقال وجه الکترونیک گفته می شود که برای تایید تراکنش ها و تشکیل واحدهای جدید، متکی به بانک های مرکزی نبوده و نیازی به شخص ثالث ندارند. در عوض در سیستم ارزهای دیجیتال تراکنش ها در یک دفتر کل توزیع شده به نام بلاک چین ثبت و رمزنگاری می شوند، و این موضوع امکان پرداخت های مستقیم و همتا به همتا را فراهم می کند.

در این مطلب به موضوعات زیر پرداخته شده:

۱- خلق بیت کوین و بلاک چین (فناوری که بستر فعالیت تمام ارزهای دیجیتال غیر متمرکز را تشکیل داده است)

۲- بلاک چین چطور مشکلات مرتبط با ارزهای دیجیتال پیشگام را حل می کند؟

۳- تراکنش ارزهای دیجیتال چطور بدون دخالت بانک مرکزی تکمیل می شود؟

۴- نقش ماینرها در بازار ارز دیجیتال چیست؟

۵- چگونه ارز دیجیتال بخریم؟

تاریخچه ارزهای دیجیتال

در سال ۲۰۰۹، یک برنامه نویس کامپیوتر با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو، اولین ارز دیجیتال دنیا یعنی بیت کوین را اختراع کرد. ساتوشی مخترع فناوری بلاک چین نیز هست! فناوری که بستر فعالیت ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز را به وجود آورده است. در واقع ساتوشی مجموعه ای از ایده‌هایی مانند هش، ثبت جمعی و … را در کنار یکدیگر استفاده کرد و ایده ی بلاک چین را خلق نمود.

هدف از اختراع بلاک چین، ارائه یک راه حل برای «مشکل دوبار خرج کردن» در ارزهای دیجیتال بود، زیرا کپی کردن اطلاعات دیجیتال کار آسانی است. در جریان این نقص، دارنده یک سکه نقدی جایگزین آن را در یک جا مقدمه بیت کوین صرف و از کد منحصر به فرد خود برای یک تراکنش در جای دیگر استفاده می کند. مانند این که کسی یک زمین را همزمان به دو نفر بفروشد.

اما ساتوشی ناکاموتو تصمیم گرفت یک پول غیر متمرکز را توسعه بدهد، یعنی برای تایید تراکنش ها در شبکه کاربران بیت کوین یک راه جدید پیدا کند. در چکیده گزارش اولیه (WhitePapet) بیت کوین نوشته شده است:

تراکنش ها با ذکر دقیق اطلاعات زمانی در یک زنجیره ادامه دار از اثبات انجام کار مبتنی بر هش، درج خواهند شد. سوابق این تراکنش ها غیر قابل تغییر خواهد بود، مگر آنکه فرایند اثبات انجام کار مجددا انجام شود.

این در واقع اولین تعریفی است که برای فناوری بلاک چین ارائه شده…

چرا این نام برای بلاک چین انتخاب شده است؟

پیش از هر چیز برای درک بهتر بلاک چین مطالعه مطلب «فناوری بلاک چین چیست؟ + ویدئو» به شما توصیه می شود.

در بیت کوین هر بلاک مجموعه ای از اطلاعات تراکنش های انجام شده در شبکه است. به عبارت ساده تر، هر بلاک می گوید که شخص A، چقدر پول برای شخص B، و شخص X چقدر پول برای شخص Y ارسال کرده است.

همچنین در هر بلاک اطلاعات مهمی قرار دارد که به بقیه شبکه در تایید اعتبار بلاک کمک می کند، مثل اثبات انجام کار.

علاوه بر این، در هر بلاک اطلاعاتی قرار دارد که به بلاک قبل از آن بر می گردد. در نتیجه، هر بلاک با بلاک قبل از خود یک نوع ارتباط ارجاعی داشته و یک زنجیره را در شبکه به وجود می آورد. به این اطلاعات هش گفته می شود. توابع هش در بلاک یک مقدمه بیت کوین مجموعه خاص از اطلاعات را به صورت زنجیره ای از حروف و اعداد به نام digest در می آورند. اگر داده های موجود تغییر پیدا کنند، هش نیز تغییر می کند. وجود هش در بلاک، امنیت شبکه را تضمین می کند.

اگر یک هکر بخواهد بلاک خاصی را در شبکه دستکاری کند، باید کل بلاک های بعد از آن را نیز عوض کند. زیرا اگر یک بلاک در شبکه تغییر کند، هش بلاک های بعد از آن معتبر نخواهند بود. طول این زنجیره، متناسب با افزایش قدرت پردازش در شبکه، افزایش پیدا می کند. با افزایش سطح پردازش لازم برای حل معادلات و افزودن بلاک جدید به زنجیره، دستکاری بلاک چین سخت تر می شود. در این صورت هکرها تنها در صورتی قادر به اعمال موثر تغییر در سابقه تراکنش ها خواهند بود که اکثریت قدرت پردازش در شبکه را به دست بگیرند.

تراکنش‌های ارز دیجیتالی چطور انجام می‌شوند؟

ارزهای دیجیتال در پرداخت های مستقیم و همتا به همتا در سراسر دنیا کاربرد دارند. سرعت انجام این تراکنش ها وابسته به نوع ارز دیجیتال، و الزامات فرایند تایید، متغیر است. اما اصولا تراکنش ها در سیستم الکترونیک ارزهای دیجیتال در مقایسه با سیستم بانکداری سنتی با سرعت بیشتری انجام می شوند. انتقال وجه در بانک ها چند روز طول می کشد، این در حالی است که ارزهای دیجیتال تنها ظرف چند دقیقه به مقصد مورد نظر می رسند.

به طور کلی پیش از آنکه سابقه یک تراکنش در بلاک چین ثبت شود، مراحل زیر طی می شود:

۱- یک نفر تراکنش خاصی را درخواست می کند، و درخواست او به کل شبکه ارسال می شود.

۲- هر کامپیوتر حاضر در شبکه تراکنش های همزمان را در یک بلاک جمع می کند، و به هر یک برچسب زمانی می زند.

۳- هر کامپیوتر روی حل معادلات پیچیده کار می کند، تا با حل آن موفق به افزودن یک بلاک جدید به شبکه بلاک چین بشود. به این فرایند «استخراج یا ماینینگ» گفته می شود.

۴- زمانی که یک کامپیوتر به جواب درست برسد، خبر استخراج بلاک جدید را به بقیه شبکه اطلاع می دهد.

۵- شبکه نیز جواب را چک می کند و تراکنش های ثبت شده در آن را با بلاک چین مقایسه کرده و تطبیق می دهد تا از نقص دو بار خرج کردن در شبکه جلوگیری شود.

۶- بلاک جدید به زنجیره موجود اضافه می شود، و این به منزله تکمیل عملیات تراکنش است.

وقتی یک بلاک جدید به زنجیره بلاک چین اضافه شد، آن بلاک یک هش دریافت می کند که در تولید بلاک بعد استفاده خواهد شد. این فرایند به طور دنباله دار تکرار می شود.

به همین ترتیب، معاملات عملا غیرقابل برگشت خواهند بود، انگار که به یک نفر پول نقد داده باشید. (از این جهت مشکلی ندارد از این فناوری به یک سیستم پولی الکترونیک یاد کنیم)

همانگونه که گفته شد، هر بلاک با بلاک قبل از خود در ارتباط است. این یعنی اگر کسی بخواهد تراکنش ها را دستکاری کند، مجبور است کل زنجیره را تغییر بدهد. زیرا امکان تغییر یک تراکنش به خودی خود وجود ندارد!

فرض بر اینکه یک نفر موفق به تغییر کل زنجیره شود، از آنجایی که مدام بلاک های جدیدی به زنجیره افزوده می شوند، به شدت احتمال آن ضعیف است که او بتواند پیش از ورود یک بلاک جدید به شبکه، آن را وارد بلاک چین کند.

هر تراکنش به یک امضا نیاز دارد

ارزهای دیجیتال از یک امضا دیجیتال استفاده می کنند، درست مثل کارت های اعتباری که برای تایید خرید توسط دارنده کارت، از امضای شخص استفاده می کنند.

تراکنش ها از طریق یک سیستم رمزنگاری امن تحت عنوان «رمزنگاری کلید عمومی»، ایمن می شوند. هر یک از کاربران شبکه یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی دارد، که به حساب کاربری اش مربوط است.

در تایید اعتبار یک تراکنش، لازم است که کاربران ثابت کنند کلید خصوصی را می دانند و آن را در یک تابع هش، مشابه هشی که بلاک ها را به هم مرتبط ساخته، وارد کنند. به این فرایند «امضاء digest» گفته می شود. پس کلید خصوصی در نگارش یک امضا دیجیتال نقش اساسی دارد. از این رو، مهم است که کلید خصوصیمان را «خصوصی» نگه داریم!

و اما کلید عمومی، در اختیار کل کامپیوترهای حاضر در شبکه قرار می گیرد. کلید عمومی برای رمزگشایی اطلاعات استفاده شده و این موضوع را تایید می کند که آیا اطلاعات توسط کلید خصوصی حساب درخواست کننده رمزنگاری شده اند یا خیر.

البته، کلید عمومی نمی تواند برای تعیین کلید خصوصی که امنیت دارایی دیجیتال افراد را تضمین می کند، استفاده شود.

نقش ماینرها در شبکه چیست؟

در مورد چاپ و صدور پول های کاغذی، بانک مرکزی تصمیم گیرنده است، اما در مورد ارزهای دیجیتال چطور؟

وقتی این بانک مرکزی نیست که تصمیم می گیرد ارزهای دیجیتال چه زمان تولید شوند، پس این نوع از ارزها چطور تکثیر می شوند؟

به همین دلیل لازم است ارزهای دیجیتال تولید واحد جدید را در شبکه تعریف کنند. بسیاری از ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین واحدهای جدید را به عنوان پاداش بین ماینرها توزیع می کنند تا تراکنش ها را در بلاک چین تایید کنند.

ماینرها تلاش می کنند تا مشکلات پیچیده ریاضی یا سایر سیستم های اثبات انجام کار در هر یک از بلاک های موجود در بلاک چین را حل کنند، و سپس هر یک از راه حل ها را تایید کنند.

اما انجام تمام این محاسبات، هزینه دارد. و این هزینه به هیچ عنوان مجازی نیست، مثل هزینه ای که صرف خرید تجهیزات سخت افزاری یا مصرف برق می شود.

سختی این معادلات به صورت خودکار وابسته به قدرت پردازش در شبکه تنظیم می شود. به گونه ای که حل هر مساله میانگین ۱۰ دقیقه طول بکشد.

زمانی که یک ماینر با موفقیت بلاک جدیدی را به بلاک چین اضافه می کند، حق دریافت پاداش به او اعطا می شود. آدرس بیت کوین ماینر برنده نیز به همراه سایر اطلاعات، در بلاک جدید ثبت می شود.

میزان پاداش از ۵۰ بیت کوین در ازای هر بلاک شروع شد. این تعداد هر ۲۱۰۰۰۰ بلاک یکبار (یا تقریبا هر ۴ سال یکبار) نصف می شود. در حال حاضر جایزه هر بلاک ۱۲.۵ بیت کوین است، این عدد نزدیک سال ۲۰۲۰ به ۶.۲۵ کاهش پیدا خواهد کرد.

در یک زمان نامشخص پاداش حل هر بلاک در بلاک چین بیت کوین بی نهایت کم می شود. تا پیش از سال ۲۱۴۰ ماینرها موفق به استخراج تمام ۲۱ میلیون بیت کوین در شبکه خواهند شد.

بدین ترتیب پاداش ماینرها برای بروزرسانی و تایید بلاک چین روی هزینه کارمزد تراکنش ها حساب می شود. از این رو کارمزد تراکنش های برخی از ارزهای دیجیتال نسبتا بالا است.

هزینه کارمزد های بیت کوین در حال حاضر نسبتا پایین است، ولی اگر حجم تراکنش ها برای جبران کاهش پاداش بلاک ها بالا نرود، به ناچار هزینه کارمزد ها افزایش پیدا می کند تا پاداش ماینرها جبران شود.

چگونه ارز دیجیتال بخریم؟

دیگر استفاده از کامپیوتر شخصی و یا حتی کامپیوترهای مخصوص ماینینگ در استخراج بیت کوین یا سایر ارزهای دیجیتال کارآمد نیست. بسیاری از افراد از صرافی ها ارز دیجیتال تهیه می کنند و از این راه سود بیشتری عایدشان می شود.

از طریق صرافی ها می توان پول فیات (مثل دلار) را به ارزهای دیجیتال (مثل بیت کوین) تبدیل کرد.

صرافی های ارز دیجیتال با بقیه صرافی ها تفاوتی ندارند، و درست مثل بورس اوراق بهادار عمل می کنند. سفارش خریداران و فروشندگان از میان یک لیست با یکدیگر تطبیق داده می شوند. زمانی که سفارشات در یک لیست درج می شوند، صرافی درخواست خریدارانی که مایلند مبلغ مورد نظر فروشنده (یا بیشتر) را بپردازند، را با درخواست فروشندگان تطبیق می دهد.

قیمت ارزهای دیجیتال صرفا از روی دلیل خرید افراد تعیین می شود. همینطور، هر صرافی لیست سفارش خرید منحصر به فرد خودش را دارد و بدین ترتیب قیمت های آن می تواند با صرافی های دیگر کاملا متفاوت باشد.

اصولا، صرافی هایی که بالاترین حجم خریدار و فروشنده را دارند، قیمت هایشان بهتر است.

ارز دیجیتال به چه معناست؟

خلاصه اینکه، در ابتدای مقاله گفته شد ارز دیجیتال نوعی سیستم پولی الکترونیک است، که برای تایید تراکنش ها و تولید پول احتیاجی به بانک های مرکزی یا اشخاص ثالث مورد اطمینان ندارد. در عوض، این سیستم برای تایید تراکنش ها، از سیستم رمزنگاری استفاده می کند، و تراکنش های آن در یک دفتر کل توزیع شده تحت عنوان بلاک چین ثبت می شود. بدین ترتیب امکان پرداخت همتا به همتای مستقیم در آن وجود دارد.

اکنون کمی بیشتر این سیستم را توضیح می دهیم:

۱- ارزهای دیجیتال یک سیستم پولی الکترونیک هستند: این بدین معنا است که ارز دیجیتال صورت فیزیکی ندارند و تنها به صورت الکترونیک قابل استفاده است. حق مالکیت این نوع پول ها در قالب سوابق دیجیتال روی بلاک چین ذخیره می شود.

۲- ارز دیجیتال از رمزنگاری استفاده می کند: درخواست تراکنش ها از طریق رمزنگاری کلید خصوصی تایید می شود. بلاک چین هم برای پیوند بلاک ها به یکدیگر از فرایند رمزنگاری استفاده می کند.

۳- تایید تراکنش ها: زنجیره اطلاعات تراکنش ها در هر بلاک به شبکه در جلوگیری از نقص دو بار خرج کردن، تایید تراکنش های جدید، و در نهایت درج سابقه هر یک در دفتر کل کمک می کند.

۴- بلاک چین یک دفتر کل توزیع شده و عمومی است: دفتر کل بلاک چین برای تمام کامپیوترهای حاضر در شبکه قابل دسترس است. در واقع این ویژگی در عملکرد کل شبکه نقش دارد. وقتی تمام کامپیوترها به نسخه بروزرسانی شده این دفتر کل دسترسی داشته باشند، از اطلاعات شبکه و سابقه تراکنش ها در برابر تغییر محافظت می شود.

۵- پرداخت های همتا به همتای مستقیم: این عبارت به این معنی است که فرایند پرداخت های ارز دیجیتالی هرگز زیر نظر سیستم بانک مرکزی یا شخص ثالث انجام نشده و مبلغ مورد نظر مستقیم از شخص پرداخت مقدمه بیت کوین کننده به دریافت کننده ارسال می شود.

۶- ارز دیجیتال یک صورت پیچیده از پول الکترونیک است. با توجه به اینکه فرایند انتقال وجه از طریق این سیستم کاملا مستقیم است، هزینه و زمان لازم برای انجام تراکنش ها و انتقال پول به نقاط مختلف در دنیا کمتر از روش سنتی است.

۷- هر روز کاربرد جدیدی به کاربردهای بلاک چین و ارزهای دیجیتال افزوده می شود. امیدوارم اکنون با مطالعه این توضیحات ساده، مفهوم ارز دیجیتال برایتان ملموس تر شده باشد.

صرافی ارز دیجیتال و اکسچنج بیت کوین چیست؟

اکسچنج ها یا صرافی های غیرمتمرکز، مکان هایی هستند که شما می توانید در آن ها ارز های دیجیتالی خود را به ارز های دیگر تبدیل کنید.

می توانید از صرافی ها خرید و حتی می توانید در برخی اکسچنج ها ارز های خود را نگه داری کنید.

آنچه در این مقاله می‌خوانید

مقدمه

از روزهای ابتدایی ظهور بیت کوین، مبادلات نقشی اساسی در تطبیق خریداران ارزهای رمزپایه با فروشندگان داشته است. بدون جذب این مجامع برای کاربران جهانی، نقدینگی بسیار ضعیف تری وجود خواهد داشت.

همچنین راهی برای توافق در مورد قیمت صحیح دارایی موجود نیست.

به طور سنتی، کاربران متمرکز بر این زمینه تسلط دارند. با این حال، با انبوهی از فناوریهای موجود که به سرعت در حال تحول است، تعداد فزاینده ای از ابزارها برای معاملات غیرمتمرکز ظهور کرده اند.

در این مقاله، به مبادلات غیرمتمرکز (DEX)، مکانهای تجاری که نیازی به واسطه ای ندارند، خواهیم پرداخت.

اما قبل از آن با درک اکسچنج متمرکز شروع خواهیم کرد.

اکسچنج متمرکز (CEX) چگونه کار می کند؟

صرافی های متمرکز اینگونه کار می کنند که با واریز کردن ارز ورودی می توانید ارز خروجی مورد نظر را دریافت کنید.

این تراکنش توسط شخص و یا سازمانی کنترل می شود پس به همین دلیل متمرکز تلقی می شود.

شما در واقع کلید خصوصی ندارید، به این معنی که هنگام برداشت، از صرافی می خواهید از طرف شما معامله را امضا کند. هنگام تجارت، معاملات بصورت زنجیره ای اتفاق نمی افتد، در عوض، صرافی موجودی را به کاربران در پایگاه داده های خود اختصاص می دهد.

گردش کار کلی فوق العاده ساده است زیرا سرعت پایین بلاکچین مانعی برای تجارت نیست و همه چیز در سیستم یک نهاد واحد رخ می دهد. خرید و فروش ارزهای رمزپایه آسان تر است و شما ابزار بیشتری در دسترس دارید.

شما باید به مبادله پول خود اعتماد کنید. در نتیجه، شما خود را در معرض خطرات طرف مقابل قرار می دهید. این خطرات ممکن است ضرر های جبران ناپذیری را برای شما به وجود آورد.

برای بسیاری از کاربران، این میزان خطر قابل قبول می باشد. آنها به سادگی به مبادلات معتبر با سوابق قوی و اقدامات احتیاطی که نقض داده ها را کاهش می دهند، اعتماد می کنند.

اکسچنج های غیرمتمرکز (DEX)چگونه کار می کند؟

اکسچنج های غیرمتمرکز (DEX) از برخی جهات مشابه نمونه های متمرکز خود می باشند اما از برخی دیگر به طور قابل توجهی متفاوت هستند. ابتدا توجه داشته باشیم که چند نوع تبادل غیرمتمرکز در دسترس کاربران است. موضوع رایج در بین آنها این است که سفارشات به صورت زنجیره ای (با قراردادهای هوشمند) اجرا می شوند و کاربران در هیچ نقطه ای حق مالکیت خود را رها نمی کنند.

سفارشات زنجیره ای

در برخی از اکسچنج های غیرمتمرکز، همه کارها به صورت زنجیره ای انجام می شود. هر سفارش (و همچنین تغییر و لغو) در بلاک چین نوشته شده است. این مسلماً شفاف ترین روش برای کاربران می باشد، زیرا شما به شخص ثالثی اعتماد نمی کنید و معامله از حالت ابهام خارج می شود.

از آن جا که شما از هر گره در شبکه می خواهید که سفارش را برای همیشه ضبط کند، در پایان هزینه ای نیز پرداخت خواهید کرد. شما باید صبر کنید تا یک ماینر پیام شما را به زنجیره بلوک اضافه کند، به این معنی که تجربه شما کمی با اتلاف وقت همراه می باشد.

سفارشات خارج از زنجیره

سفارشات خارج از زنجیره هنوز در برخی موارد غیرمتمرکز می باشند، اما مسلماً متمرکزتر از موارد قبلی هستند. به جای اینکه هر سفارش در بلاکچین ارسال شود، آنها در جایی دیگر میزبانی می شوند.

شما می توانید نهادی متمرکز داشته باشید که کاملاً مسئول سفارشات شما باشد. اگر این نهاد مخرب باشد، می تواند تا حدی بالانس بازار را تغییر دهد (به عنوان مثال، با اجرای سفارشات یا معرفی نادرست). با این حال، شما همچنان از ذخیره غیر حضوری بهره مند خواهید بود.

پروتکل 0x برای ERC-20 و سایر توکن های مستقر در بلاک چین اتریوم مثال خوبی برای این مورد می باشد. این پروتکل به جای اینکه به عنوان یک سفارش غیر متمرکز منفرد عمل کند، چارچوبی را برای افراد معروف به “رله” برای مدیریت سفارشات خارج از زنجیره فراهم می کند. با استفاده از قراردادهای هوشمند 0x و برخی از ابزارهای دیگر، میزبان ها می توانند از یک سیستم نقدینگی ترکیبی استفاده کنند و سفارشات را بین کاربران پخش کنند. معامله تنها پس از تطابق طرفین با یکدیگر انجام می شود.

این رویکردها از دیدگاه قابلیت استفاده نسبت به رویکردهایی که به سفارشات زنجیره ای متکی هستند برتر می باشند. آنها از نظر سرعت با محدودیت های یکسانی روبرو نیستند، زیرا به اندازه برابر از بلاکچین استفاده نمی کنند. با این وجود، تجارت باید بر اساس آن ها انجام شود، بنابراین مدل سفارشات خارج از زنجیره از نظر سرعت هنوز از ارزهای متمرکز کمتر می باشد.

پیاده سازی سفارشات خارج از زنجیره شامل Binance DEX ، IDEX و EtherDelta است.

سازندگان بازار خودکار (AMM)

این برنامه به سازندگان یا گیرنده ها، کاربران، تئوری بازی و غیره احتیاج ندارد.

مشخصات AMM به اجرا بستگی دارد. به طور کلی، آنها مجموعه ای از قراردادهای هوشمند را تشکیل می دهند و مشوق های هوشمندانه ای را برای اطمینان از مشارکت کاربر ارائه می دهند. برای نمونه نحوه کار Uniswap DEX.

امروزه اکسچنج های غیر متمرکز مبتنی بر AMM نسبتاً کاربرپسند هستند و با کیف پول هایی مانند MetaMask یا Trust Wallet ادغام می شوند. اگرچه مانند سایر اشکال DEX، برای تسویه معاملات باید معامله ای زنجیره ای انجام شود.

پروژه هایی که در این جبهه به کار گرفته می شوند شامل Uniswap و Cyber می باشند. هر دو مبادله توکن های ERC-20 را تسهیل می کنند.

مزایا و معایب اکسچنج های غیر متمرکز

در بخشهای قبلی به برخی از مزایا و معایب اکسچنج های غیر متمرکز به صورت گسترده اشاره کرده ایم.

حال کمی بیشتر به آنها می پردازیم.

مزایا

نبود شناخت مشتری (KYC)

انطباق با KYC /AML ( مبارزه با پولشویی و شناخت مشتری) هنجار بسیاری از مبادلات می باشد. به دلایل نظارتی، افراد باید اغلب اسناد هویتی و اثبات آدرس را ارائه دهند.

این نگرانی برای برخی از افراد در زمینه حفظ حریم خصوصی و برای برخی دیگر مربوط به قابلیت دسترسی می باشد. اگر اسناد معتبری در دست نداشته باشید یا اطلاعات به طریقی لو رفته باشد، چه کاری انجام می دهید؟ از آنجا که اکسچنج های غیر متمرکز قابل مشاهده نیستند، هیچکس هویت شما را بررسی نمی کند. تمام آنچه شما نیاز دارید یک کیف پول ایمن ارز های دیجیتالی می باشد.

با این وجود، برخی از الزامات قانونی وجود دارد که DEX ها تا حدی توسط یک مرجع مرکزی اداره می شوند. در برخی موارد، اگر سفارشات متمرکز باشند، میزبان باید با آن ها مطابقت داشته باشد.

بدون خطر برای طرف مقابل

جذابیت اصلی مبادلات ارزهای رمزنگاری غیرمتمرکز این است که وجوه مشتریان در اختیار آن ها نیست. به همین ترتیب، هکر ها به سختی بودجه کاربران را به خطر می اندازد و یا اطلاعات شخصی حساس را فاش نمی کند.

توکن های لیست نشده

توکن هایی که در صرافی های متمرکز ذکر نشده اند، با وجود مقدمه بیت کوین عرضه و تقاضا، همچنان می توانند آزادانه در اکسچنج های غیر متمرکز معامله شوند.

معایب

قابلیت استفاده

به طور واقعی، اکسچنج های غیر متمرکز تقریباً به اندازه مبادلات سنتی کاربرپسند نیستند. سیستم عامل های متمرکز معاملاتی که تحت تأثیر زمان بلوک نیستند را در زمان واقعی ارائه می دهند. برای تازه واردانی که با کیف پول های دیجیتالی آشنا نیستند، اکسچنج های متمرکز تجربه لذت بخش تری را ارائه می دهند. اگر رمز ورود خود را فراموش کنید، می توانید آن را به سادگی بازیابی کنید. همچنین می توانید با استفاده از احراز هویت دو عاملی گوگل حساب خود را ایمن تر کنید.

حجم معاملات و نقدینگی

حجم معاملات در اکسچنج های متمرکز از اکسچنج های غیر متمرکز کم تر است. از همه مهمتر، CEX ها نیز تمایل به نقدینگی بیشتری دارند. نقدینگی معیاری است برای سهولت خرید و فروش دارایی ها با قیمت مناسب. در یک بازار با حجم بالا، قیمت های پیشنهادی و درخواست ها اختلاف کمتری دارند.

این عمل نشان دهنده رقابت زیاد بین خریداران و فروشندگان می باشد. در بازارهایی با نقدینگی کمتر، شخصی را که می خواهد با قیمت مناسب دارایی را معامله کند را به ندرت پیدا خواهید کرد.

در برخی بازار ها ممکن است نتوانید جفت های معاملاتی مورد نظر خود را پیدا کنید و اگر این کار انجام نشود، ممکن است دارایی ها با قیمت مناسب معامله نشوند.

هزینه های تراکنش

هزینه ها در DEX بیشتر اکسچنج های دیگر نیست.

ممکن است هنگامی که شبکه متراکم است یا از سفارشات زنجیره ای استفاده می شود، این هزینه ها بیشتر شوند.

نتیجه گیری

بسیاری از اکسچنج های غیرمتمرکز طی این سال ها ظهور کرده اند.

هر یک از آن ها در پی تکرار تلاشهای قبلی برای ساده سازی تجربه کاربر و ایجاد مکانهای تجاری قدرتمندتر می باشند. در نهایت، به نظر می رسد این ایده تا حد زیادی با موضوع حاکمیت محوری نکردن همسو باشد: همانند ارزهای دیجیتالی که کاربران در آن ها نیازی به اعتماد به شخص ثالث ندارند.

با ظهور اکسچنج های غیر متمرکز، defi های مبتنی بر اتریوم افزایش چشمگیری در استفاده های مختلف داشته اند. اگر این حرکت ادامه یابد، به احتمال زیاد شاهد نوآوری فناوری در کلیه صنایع خواهیم بود.